O documental, que viu a luz en 2022, tivo unha gran proxección tanto no País Vasco como a nivel internacional. O documental recolle os testemuños de Iratxe Sorzabal e a súa nai, María Neves Díaz, sobre as torturas sufridas no pasado en Euskadi. Dous anos despois da súa estrea, en xuño do ano pasado, instalouse na plataforma Primeran, con motivo do día da protección das vítimas de torturas. Este ano, con todo, será emitido por primeira vez na televisión pública, tras a sentenza que absolve a Sorzabal e recoñece que sufriu "malos tratos".

O director do documental, Jon Mikel Fernández Elorza, valorou “moi positivamente” a decisión de ETB: “En ETB ou na televisión pública Dar dous respiros, dar un lugar á visibilización da tortura, cremos que é moi positivo”. Fernández di que a sentenza de Sorzabal volveu a pór o tema sobre a mesa e que hai que falar diso: “Canto maior sexa a repercusión, mellor”. O documental poderase ver o 20 de maio na televisión convencional, aínda que anteriormente estaba dispoñible na plataforma Primeran.

Antes de chegar a ETB, con todo, o documental percorreu un longo camiño tanto dentro como fóra de Euskal Herria: A proxección tivo lugar en Cataluña, Francia, Alemaña, Suíza e Uruguai. O caso catalán foi o máis coñecido, polo menos no País Vasco, xa que a cadea pública TV3 comprou dereitos e emitiunos en 2023. “No seu día foi unha gran vitoria na loita contra a tortura. Desde nosa pequeñez, creo que puxemos un gran de area en Cataluña”, di Fernández. Naquela ocasión, o programa contou cunha media de audiencia de entre 190.000 e 200.000 telespectadores e foi seguido pola plataforma de TV3. “No Estado español, onde a tortura se nega, a emisión deste tipo de documentais fóra de Euskal Herria e ver a tantas persoas ten a súa influencia na loita contra a tortura”, afirma Fernández.

Traballo doméstico fóra de casa

A valoración de Fernández é positiva en termos xerais, pero tamén ten motivos para a crítica, sobre todo ata que chega a decisión: “No caso de Sorzabal moitos axentes internacionais xa confirmaran que o seu testemuño era certo, eran os tribunais españois os que o negaban, pero outras mil voces recoñecérano”.

Doutra banda , criticou que o tema das torturas "foi maior no estranxeiro que en Euskal Herria". “Nós cremos que o que non se fixo en casa fixérono outros fóra de casa. En Cataluña deuse moita máis repercusión ao tema da tortura, non só a Bi, senón tamén a Hamás. Cos casos e as denuncias vimos máis eco en Cataluña que en EITB”. Fernández di que ETB foi por detrás e que debería ser “ao revés”: “Ir ao cóbado de ETB TV3 é sintomático”.