India, Qatar, Libia eta Iran bezalako herrialdeen estres hidrikoaren maila “muturrekoa” dela esan du Munduko Baliabideen Institutuak. Azken ikerketa honen arabera, 1960an erabiltzen zen uraren bikoitza baino gehiago erabiltzen dugu egun.

Donald Trumpek adierazi du AEBetako armadak Ormuzeko itsasartean drone irandar bat lurrera bota duela, maniobra “erasokorrak” egiteagatik. Iranek berria gezurtatu du, hegazkinik galdu ez duela ziurtatuz.

Maiatzaren 19an lau petrolio-ontzi leherkariz matxuratu zituzten Fujairah hiriko portuan, Emirerri Arabiar Batuetan. Ekainaren 13an beste bi eraso eta sutu zituzten Omango Golkoan. Nor dabil gerra  probokatzen? Geopolitika aferetan beti kontutan hartzekoa –eta nabarmen AEBen aurkakoa– den Moon of Alabama blogak plazaratutako “Trumpi bere kontra bihurtu zaio Iranen aurkako ‘Presio Maximoa’ kanpaina” analisiaren pasarteak dakartzagu euskaratuta

Berrikitan Nazio Batuen Erakundeak (NBE) ohartarazia du Yemenen 13 milioi pertsona daudela goseak eta gerra laster ez baretzekotan egoerak ekar dezakeela “munduak 100 urteotan ezagutu duen goseterik larriena”. Aldi berean, NBE bera ez da gai hasieran Yemeneko barne gatazka zen eta Saudi Arabiak nazioartekotu duen gerrari irtenbide diplomatikorik aurkitzeko, saudiei bezala Emirerri Arabiarrei armak saltzen dizkiegun europar eta iparramerikarren negozioen zorionik urratu gabe.

Jamal Khaxoggi ez zen Saudi Arabiaren Istanbuleko kontsuletxean sartuko baldin eta burutik pasa balitzaio ondotxo ezagutzen dituen borrero saudiak berekin hain basatiak izan zitezkenik. Aldiz, nahi gabe asmatu zuen kolpea emozioa jarri nahi bazuen Ekialde Hurbileko xake taulan. Donald Trumpek eta AEBek daukaten saudien beharra, Mohamed bin Salman erregegaiaren etxeko borrokak, Turkiak indartzeko behar zuen estakurua, Israelen urduritasuna... Dena petrolio usain artean.

Musulmanek eta juduek debekatuta daukate txerrikia jatea, Koranak eta Lebitarren liburuak jaso bezala.

Donald Trumpek AEBen aldetik eten duela Iranekin nuklearraz sinatutako tratua, Israelek Irango armadari eraso diola agerian lehenbizikoz eta arma berriekin, aurretik Mendebaldeko potentziek eraso egina ziotela Siriako gobernuari... Ekialde Hurbileko suteen –Palestina, Yemen, Siria– protagonista nagusiek deliberatua dukete haiek itzaltzeko urratsak eman ez eta gasolina gehiago jaurtitzea. Golkoko Hirugarren Gerra baten usaina aipatzea
ez dirudi gehiegikeria.

Estatu Islamikoa Alepotik 2016an kanporatu eta, batik bat, joan den urrian Al-Raqa eta inguruetan sakabanatuz geroztik, askok espero zuen Siriako gerra amaierara hurbiltzen hastea. Oso bestela gertatu da. Israel eta Iran zuzeneko talkara iritsi, Afrin eskualdeko gudua gogortu, lehenbizikoz AEBetako tropek eta Errusiako paramilitarrek elkarri eraso, Damasko hiriburuko Gutha auzoa airetik krudelki suntsitu... Siriako gatazkaren hariak inoiz baino nahasiagoak ageri dira.

Libano Ekialde Hurbileko paradigma txikia da. Eskualdeko herrialde txikiena eta pluralena izanda, inguruko gatazka eta krisialdi guztiek eragiten diote. Gauzak horrela, libanoarrak desegonkortasunean bizitzera ohitu dira. Gatazka ugari bizi izan dituzte azken hamarkadetan, atzerriko armaden esku hartzeak, liskar etniko eta erlijiosoak... 2015ean gobernua erorarazteko zorian izan ziren milaka lagun, kaleak hartuta. Arrazoia gutxik aurreikusi zuen: hondakinen kudeaketa eredua.

Qatar txikia hesitu dute Saudi Arabia, Emirerri Arabiar Elkartuak eta Egipto artean, uberan jokaldira erakarri dituztelarik herrialde musulman gehiago Pakistandik Mauritaniara. Gatazkak badauka familiako liskarren usaina: anaia nagusiek, Donald Trumpek Iranen aurka egindako hitzaldi bortitzak beroturik, aukera ikusi dute familiako txikiena den Qatar arrastoan sartzeko, onean ez bada txarrean. Baina inplikazio geopolitiko handi bezain nahasiak ere bai.