Duela lau urte, Donostiako udal gobernua eratu berritan, txoko honetan salatu nuen alkatearen hizkuntza politika erdalzaleak goia jo zuela. Hasiera benetan tamalgarria izan zen, hilabete eskasean atzera urrats ugari pilatu baitzuen: euskaraz mintzatzeko gai ez zen arduradun politiko bat aukeratu zuen euskaraz jardutekoa zen sail baterako; euskaraz gaituta ez zeuden udaltzainak eta mugikortasuneko agente mordoa kontratatu zuen (gerora, urtez urte errepikatu zen “salbuespena”); toldozainen jantzi berrietan “toldero” idatzi zuen; gaztelania hutsez errotulatuta agertu ziren udako ikuskizunetako karteleriak eta udal faroletan ekimen pribatu batek kokatutako panelak…

Horiek horrela, aldarrikatu nuen Donostiako Udalak beste kemen bat erakutsi beharko zuela arauak ezartzeko eta euskararen normalizazioaren abiadura bizkortzeko, abian zen euskara plana XX. mendekoa baino XXI. mendekoa izan zedin.

Tira, joan dira lau urte, eta haiekin batera euskal kultura are zokorago baztertu zuen pandemia bat ere. Agertu zen sator zulo bat, baita osin sakon eta ilun bat ere Santa Klara uhartean, eta handik behera joan ziren euskarazko antzerkiarentzat izan zitezkeen diruak, baita euskarazko hedabideentzako publizitateak ere, komun zulotik behera ur zikinak joaten diren bezala. Bihurritu zuten araudia etxeak egiteko, kosta ahala kosta (jakina), arnasgunea itota, baita udal sail oso baten ardura duen zuzendari euskaraz ez gaitua kontratatzeko ere, edota markesinetako publizitate erdal elebakarrak hamar urteko iraungitze epea izan dezan. Eta pintxokeria eztarriko zuloan trabatu zaigun bezala geratu izan zaigu hitza ahoan hainbat ostatu noentiendotarretan…

Saiatu gara ohartarazpenak proposamenekin laguntzen, baina agintaldi amaierara arte, hauteskunde giroan, ez diogu ikusi alkate ustez euskaltzaleari bat egiteko asmorik. Aitatzea ere ez dute merezi udaleko neofrankistek egindako saiakerek euskaldunon hizkuntza eskubideak gutxiesteko, edo bai, ez baitirudi kasualitatea besaulkiei eutsi izana, epaitegiak euskararen aurrerabidea oztopatzen hasi diren honetan.

Epealdi berean, hamar puntu egin du gora lanposturako beharrezkoa duten hizkuntza eskakizuna eskuratu duten udaleko langileen kopuruak (%83), eta euskararen erabilera mailari eutsi omen diogu Donostiako kaleetan, ezagutzak hazten jarraitzeaz batera; bada, botila erdi bete-hustuari urrup egin beharko, eta klik.