Leku bat ezin da koordenatu batzuetara mugatu. Leku bat ezin da soilik mapa bateko puntu bat izan, ezta horma-irudi bat ere. Mapa batek ezin izango du inoiz lurraldea zehatz-mehatz irudikatu, leku fisiko bat baino askoz gehiago baita. Horma-irudi batek errealitatea mugatuko du kaiola laukizuzen batean sartuz.

Lekua Bilboko Eleiz museoaren erakusketa-aretoa da. Hemen eta orain. Lekua Madalen Pinuaga Jaio artistak aukeratu duena da eta hor gaude ikusleak, hemen eta ez beste inon. Hormetan zazpi koadro daude haien artean elkarrizketan, baita gurekin ere. Zazpi paisaia dira, zazpi ate ireki ikusleak igaro eta habita ditzan.

Artelanak egilearen etapa baten testigantza dira. Fase berri bateko atarian dago-eta, hurrengo pausua eman baino lehen, begirada atzera botatzea erabaki du. Aurretik prestatu gabeko etapa bat izan da honakoa. Koadro horiek margozten hasi zenean zer edo zeren atzetik zebilela zekien arren, zera hori zer izango zen ez zuen oso argi. Baina intuizioari jarraituz bidea topatu du, susmoak baieztatu ditu.  Pintzelkada organikoekin eta urdin, gris eta berdeen jolasarekin kostaldeko paisaiak irudikatu ditu, gure bazterren ustezko geometria hertsia gaindituz. Egileak anekdotatik haratago joan nahi izan du, ikuslearen pertzepzioarekin ez ezik, berearekin ere jolastuz.

Gure burmuinak dituen filtroak diseinatu ziren unibertsoaren handitasunak ito ez gaitzan. Filtro horiek mugak dira, hori da haien funtzioa. Era berean, irakatsitako hizkuntzaren esklaboak gara eta, horren ondorioz, ez gara harago joateko gai. Mundua imajinatu nahi dugunean begiak itxi eta barrura begiratzeko ohitura dugu, begien parean dugunaren sakontasuna topatzeko ezintasunak bultzatuta, jainkotasuna gugan balego bezala.

Paisaia-arteari, gure inguruari bezala, espiritualtasuna ukatu diogu.

Artistaren funtzioa paisaiaren objetibotasunetik haratago joatea da, pertzepzioaren ateak ireki eta bidaia kosmiko batean abiatzea. Zerbaiten atzetik joan, zeren bila ari den ez badaki ere. Madalenek zazpi koadro eskaintzen dizkigu, zazpi ate ireki, ez guk begiesteko, baizik eta barrura jausi eta sortu duen lekua bizitzeko, erditze lekutik kanpora bidaiatzeko. Pintzelkadak eta aukeratutako koloreak hieroglifikoak dira, parez pare dugun munduaren sarraila irekiko duten giltza.

Soilik gure pertzepzioaren ateak ireki eta bideak garbituko ditugunean ez dugu gela honetan geratu beharko. Itsasoko ura gure zainetatik ibiliko da eta goroldioa izango da gure azala. Bitartean, hemen egongo gara, Madalenek guretzat sortutako lekuetan.