Kudeaketaren alorrean ordea, hainbeste dira digitalizazioari lotutako onurak, bai gizabanakoentzat zein erakundeentzat, ezen digitalizatu gabeko kudeaketa gaur egun ez dugun ulertzen. Paradigma aldaketa honekin, eszenatokia aldatzen doala igartzen da. Eta lehen alternatiba zen bide digitala, gaur bide nagusia da.

Bide horretara batzuk azkarrago egokitzen gara, beste batzuk motelago.

Azken urtean, bazterkeria egoeran dauden pertsonekin aritu naiz lanean kudeaketa digitalaren inguruan. Oso kontziente dira egin behar dituzten kudeaketa gehienak eremu digitalean egin behar dituztela (osasunari lotuak, dirulaguntzak, ogasuna, hezkuntza...), alternatibak murrizten diren heinean. Baina euren kabuz ikastea kostatzen zaie.

Zergatien haritik tiraka, konturatu naiz pertsona hauetako askok dituzten mugikorrak ez daudela kudeaketa digital garden baterako prestatuak; sarri egutegi propioa ere ez dute. Korporazio handien hodeietara loturiko egutegiak, fitxategiak, teklatuak, kamerak... dituzte. Mugikor horien erabiltzaileak euren edukia non dagoen ere ez dakite: memoria lokala eta hodeia ez dute bereizten.

Azkenean, hainbeste interesengatik konkistatuak izan diren gailuek pertsonak nahasten dituzte. Egun dugun digitalizazio ereduak lan bat gehitzen dio gure egunerokoari: gailuaren kudeaketa. Horretarako, alde batetik gailua sustatzen duten teknologiak eta interesak zeintzuk diren ondo ulertu behar dugu, eta bestetik, gailua bera ondo kudeatzen ikasi, gure burua teknologia eta interes horietatik nahi dugun neurrian zaintzeko.