“Salbuespen-araubidea da oraindik ere Estatuko botereen jarduera-araua”, dio Sarek. “Euskal presoek aspalditik egon beharko lukete Euskal Herrian, eta horrek esan nahi du beren eskubideak urratzen ari zaizkiela eta indarrean dagoen legeria ez direla betetzen ari”.

Kritiko agertu da baita ere Fiskaltzak eta Espetxe Zaintzako Epaitegi Zentralak erakutsi duten jardunarekin. “Gure ustez, jarduteko modu hori botere judizialaren egituretatik aurrera eramaten ari diren blokeo politikoko estrategia baten zati da, gaizki ulertutako ikuspegi sasi-patriotiko batean oinarritzen dena, eta, jakina, ez du helburu humanitarioekin bat egiten duen espetxe-politikarik bilatzen, eta demokraziatik urrun dauden ikuskera politikoen zordun da”.

Salbuespen legeak berrikusteko eskatu du Sarek, baita lege aldaketak egiteko ere; “adibidez, 7/2003 Legea eta 7/2014 Legea indargabetu behar dira, espetxe-zaintzako epaitegi arruntek espetxe-politika fiskalizatzeko behar diren erabakiak har ditzaten; eta ez, ostera, Auzitegi Nazionaleko espetxe-zaintzako epaitegi zentralak”.

Finean, mugimenduaren hitzetan espetxe politikak bat etorri behar du lege-aginduekin, espetxean dauden pertsonen oinarrizko eskubideekiko errespetuarekin eta Giza Eskubideetan adituak diren Nazioarteko Erakundeek arlo horretan defendatzen dituzten printzipioekin.