Eszenatokia plazaren alde batean dago, Mendia Optikaren atari parean, hain zuzen. Ezin leku egokiagoa, hasteko, bete-betean egokitzen zaiolako liburuaren izenburuari nola bertan kontatzen direnei. Izan ere, ikusteko eta begiratzeko ditugun moduez ari zaigu Zelaieta, eta ikusteko gure moduen arazoez eta potentzialitateez. Baina lekua egokia da, halaber, Mendia optikak liburuaren hizkuntzarekiko duen loturagatik. Optika Mendia euskaldunen hizkuntz-eskubide aldarrikapenerako leku sinbolikoa da gasteiztar euskaldunentzat. Arnasgune txiki bat, Gasteizko hiriburuaren erdi-erdian.

Esan dezakegu Edu Zelaietak, beharbada, eszenatoki berezi hori erabili duela bere poema guztietan ageri diren aipuak erabiltzen dituen modu berean; poema bakoitzaren hasieran, zita bat dago, irakurketa ainguratu eta abiarazteko erabiltzen duena. Bada antzera, ikus-entzuleentzako Mendia optikaren atariko eszenatokia: aingura bat, abiapuntu bat.  

Baina izan da metafora gehiago ere. Arratsalde euritsu bat izan da, eta hasieran zalantzan izan gara Gasteizko Udalak jarritako karpa txikia nahiko izango ote den, ez ote dugun zopa-zopa eginda amaituko. Baina aurkezpenarekin aurrera egitea erabaki dugu, eta karpa txikiak, ozta-ozta, baina eutsi egin dio, eta ez gara busti. Ez hori bakarrik, aterpea bete egin da, eta karpa aldera beranduago iritsitakoek aterkipean gorde behar bere burua. Hotzari zirrikituak txikitzeko, jendea elkarrengana arrimatu da eta guztiok liburu aurkezpen-antzelan honi adi-adi isildu gara. Eta, orduan, Edu Zelaietak esan du: "eta hau ez bada poesia, zer da?". Eta bai, talde txiki-handi euskaldun hori, Gasteizko erdigunean, etengabeko euripean, ez al da poesia? Ez al da, alegia, metaforikoa?

Zalantzak zalantza, duda-mudak izanik ere, puntual hasi da poesia-errezitaldia. Atrilaren atzean Edu Zelaieta eta Itziar Rekalde izan dira, eta eskaini digutenak deklamazio poetiko hutsetik haratago egin du, eta ikusmenarekin eta ikusteko moduekin lotutako jolas poetikoetan aritu gara ikusleok . Adibidez, paperezko betaurrekoak banatu dira, kristal graduatuen ordez koloretako zelofana daukatenak. Era horretan, begi bakoitzak ikuspegi propioa izan dezakeela frogatu dugu.

Mendia optikako nagusia ere agertu da, une batez, eszenatoki umilean. Agerpena sotila eta, berriro ere, poetikoa izan da: Edu Zelaietari erabiltzailearen ikuspegia baloratzeko optiketako betaurrekotzat horietako bat jarri dio. Beste une hunkigarri bat, berriz, egileak bere amari Amaren letra irakurri dionekoa izan da, gaztelaniaz itzulita, uler zezan, eta atzera ere guztia, hizkuntza, lekua, eta protagonistak, metafora gertatu zaizkigu.

Liburuan agertzen den Local poet poesiaren esanahia ondo ulertzeko ere balio izan digu maiatzaren 22an arratsaldeak. Gasteizko erdigunean, local poet bat izateak karpa txiki bat betetzea esan nahi du, hain zuzen, eguraldiaren gorabeheraren gainetik, arratsalde desatsegina izan arren. Eta ongi pasatzea eta gozatzea, local poesiazale izanez.

Presbiziak lagundu omen digu liburuan gertatzen den bezala, irudi guztiak, azala, aipamen guztiak, keinu guztiak, sinbolikoak diren bezala, ikusten dugunaz haratagoko esanahia daukatelako, Gasteizen erdigunean, poesia ikusteko biltzea metafora polita bihurtu dugu.