Barbara Stammel Söckingen jaio zen, Alemanian, 1960an. Margolaria da eta Getarian bizi da. Arte Ederretako ikasketak egin zituen Munichen eta Bartzelonan. Materiak garrantzia handia du bere lanean. Erretratuak egiten ditu nagusiki. Dapa, Azpeitiko Kulturaz kooperatibak ekoiztutako proiektuaren baitan egin diote elkarrizketa.

Igande honetara arte bisitatu ahal izan da Bixente Ameztoi margolari donostiarrari eskainitako atzera-begirako erakusketa Madrilgo Circulo de Bellas Artesen.

Ignacio Goitia artista bilbotarraren obra ezagutzen ez duenak sorpresa handia hartuko du Rekalde aretotik osteratxoa egiten badu, orain arte bisitari bakar bat ere epel utzi ez duen erakusketa Bilbo erdiguneko galeria horretan baitago, urtarrilaren 26ra arte. Esan daiteke Goitiak xehetasun handiz margotzen dituela munduko eraikin arranditsuenak, formatu handiko koadroetan, errealismo koloretsuz. Esan daiteke, halaber, animaliak pintatzeko zalea dela, jirafak, elefanteak eta zaldiak.

Erroma, 1501. Michelangelo Buonarrotti (1475-1564) artistak hiritik alde egin zuen Florentziara itzultzeko eta han utzi zuen, bukatu gabe, Ehorzketa santua margolana.

Sekula ez du txoririk marraztu, nahiz eta txori zale amorratua den. Txorien lumen atzetik hiriz hiri ibili nahiko luke, kolore desberdinen xerka, istorio desberdinen bila. Pintore izateak rara avis bilakatzen du; are gehiago oinarrian lan figuratiboak eta zuri beltzekoak izanik. Rara avis askea da, ordea.

Prentsak Bilboko Arte Ederren museoan inauguratu duten erakusketari buruz dioenari kasu eginez gero, Zuloagaren dimentsio unibertsala azpimarratu nahi izan dute. Beldur naiz hori eginez ez ote duten haren jarrera faxista apalduko.

Ortzemuga jomugan, Mendi orduak pasatakoa da Zarauzko malekoian. “Koloreak lau dira, nahiko dira”, zioen berak, Getariaren siluetari erreparo eginaz. Gerra Zibilak errotik aldatu zuen bere bizitza, baina zahartzaroarekin batera berreskuratu zuen gaztaroa eta gaztetasuna.

Urte berriaren ailegaera, jabetza publikora arte-lan berriak igaroko diren seinale izan ohi da. Europako herrialde gehienek, 70 urteko epea dute egilea hiltzen denetik bere obra jabetza publikora igaro arte.

Tabakaleran dago ikusgai L’Intrus, eta hantxe lan hau. “L’Intrus erakusketak Jean-Luc Nancyren izen bereko liburua du abiapuntu. Nancyk arrotza, ezezaguna, transplantatutako bihotz gisa irudikatzen du. Gorputzak, bere gorputzak, ezezaguna behar du, baina, aldiz, beti dago ezezaguna errefusatzeko arriskua, eta, horrenbestez, hiltzekoa”.

Hala dakar erakuketaren berri ematen duen testuak, baina nahasgarri suerta daiteke. “Beti dago ezezaguna errefusatzeko arriskua,... [+]