Minbizia gure bizitzara iristean ez digu guri bakarrik eragiten, gure inguru guztiari eragiten dio: bikote, guraso, seme-alaba, familia, lagunak…..eta askotan esaten dugun bezala, tribua behar da gaisotasunari aurre egiteko.

Niri, gurasoekin, bidelagun izatea tokatu zitzaidan, baina bizitzaren istoria ez denez bitarra, bidelagun(du) izatera pasatu nintzen 44 urterekin. A ze transizioa!!! Esan dezaket, nire kasuan, askoz zailagoa izan zela laguntza jasotzen ikastea, laguntza ematea baino.

Ta hor, beste behin errepikatuko dugu: KULPA SUTARA!!!!! Ze kulpa senti genezake laguntza behar dugulako, baina baita laguntza ematen ez dakidalako, blokeatuta nagoelako, ez dakidalako zer esan, zer egin…….. Ba hoixe izaten da askotan erantzun zintzoena: ez dakit zer esan, zer egin.