Gezurra badirudi ere, leku gehientsuenetan oraindik legalak dira homosexual izateari uzteko terapiak. Malta eta Suitzaren bideari jarraiki, Alemania da praktika hori debekatu duen Europako hirugarren herrialdea, baina adin txikikoei zuzenduriko terapiak soilik. Horretara bultzatzen dituzten gurasoak ere zigortuko ditu legeak.

Artikuluak, filmak, liburuak, telesailak, webguneak… gomendatuz, Pozoi Larroxa kaleratu du Hiruki Larroxa kolektiboak: “Sexu eta genero disidenteon kuirentenarako biziraupen liburuxka”. Bereziki, beren izatea onartzen ez den etxeetan konfinatuta dauden horientzat ihesgunea izan nahi du liburuxkak.

Hogeita hamar herri, probintzia eta eskualde baino gehiago dira jada, iazko abuztutik LGBTI pertsonarik gabeko gune deklaratu dituztenak Polonian, administrazioak berak bultzatuta. Pegatinak ere banatu dituzte, judutarrak onartzen ez zituzten espazioak markatzeko Hirugarren Reichean egiten zuten gisan.

Erasoa Zinegoak jaialdiaren baitan antolatutako Artefactos contra la lesbofobia [Lesbofobiaren aurkako artefaktuak] ekimenean jazo zen. Gizonezko argazkilari batek fisikoki zein hitzez erasotu zituen hainbat parte hartzaile eta langile bat.

8.000 kilometroko bidaia egin dute Otrans erakundeko kide Stacy Velásquezek eta Guatemalako kongresista ohi Sandra Moranek. Lumaltik Herriak elkarteak Euskal Herrira ekarri ditu Guatemalako pertsona transexualen eskubideen egoerari eta haien defentsari buruz hitz egitera.

Arrazakeria gabe, feminismotik, sexu aniztasunean eta euskaraz bizi nahi dugulako. Lelo horren pean, ezohiko argazkian, lau borroketan ari diren eragileak ikusi ditugu Giza Eskubideen Nazioarteko Egunean. Hizkuntz Eskubideen Behatokiak norabide horri heldu nahi dio: hizkuntz eskubideak bestelako gizarte kolektiboengana gerturatu eta hizkuntzaren aldeko eragileak berak bestelako giza eskubideekiko konpromisoa adierazi.

Kartelaren protagonista bi emakumeen arteko maitasun istorioa da. Emakume bat cis da, bestea trans. Mar Saez argazkilaria da kartelaren egilea.

Hasieran, elkarrizketa egiteko proposatu nionean, Pilar Mendibilek zalantzak agertu zizkidan. Geratu ginen kafe bat hartzeko, hitz egin genuen, eta azkenean, onartu zuen gonbita, garrantzitsua iruditzen zaiolako berea bezalako bidea egin duen jendearen ahotsa biltzea. Ñabardura, hauxe: “Baina kolektiboaren parte naizen aldetik egin nahi dut, bai mugimendu feministaren parte eta batez ere lesbiana feministen kolektibotan aritu ginen kideetako bat naizelako”.