Kritikak

Omnia sunt communia!

2010-09-25 18:44:59 | Gorka Bereziartua

XVI. mendeko anabaptisten lema aintzat hartu du epaimahaiak: dena denentzat. Eztabaida luze eta aspergarria izan genezake hartutako erabakiaz, baina demokratikoa izan denik ezin uka. Hainbeste, ia inor ez dela geratu saririk gabe.

 

(Guztia irakurri)

Publikoa tontoa da

2010-09-25 17:34:42 | Mikel Garcia

Eta horregatik ez du ulertu/baloratu nire obra handia. Kultur ezjakintasun orokorraren aitzakia hartuta justifikatu ohi du hainbat zuzendarik bere filma ikusleen gustuko ez izatea. Ados, jaialdietako zinema desberdina izaten da, ez hain komertziala eta mastekatua, eta arreta eta ahalegina eskatzen dizkio ikusleari, baina zabarkeria franko ere egin da esperimentazioaren izenean. Horregatik, zein ona den kritikak eta publikoak bat egiten dutenean, kalitaterik gabeko obrak ez baitu historian luzaro iraungo, baina ikuslerik ez duena ere ez da urrun iritsiko.

 

(Guztia irakurri)

Romeo eta Julietaren amodio jubilatua

2010-09-24 17:55:10 | Gorka Bereziartua

Kasualitatez-edo, Liu Haok Sail Ofizialean aurkeztu duen pelikularen titulua, ingelesera itzulita, Robert Palmerren kanta baten bera da: Addicted to love. Baina pelikula ikusi ondoren “addicted” hori gehiegizkoa iruditu zait. Ez baikaude pasio kontrolaezinen eremuan. Lakoniko samarra da filmaren tonua.

 

(Guztia irakurri)

Giamatti handia

2010-09-24 17:36:39 | Mikel Garcia

Bizizalea, adulteroa eta alkoholikoa da Barney’s Version filmeko protagonista. Baina zaila da berarekin ez maitemintzea, edo gutxienez kariñoa ez hartzea. Meritua Paul Giamatti aktorearena da guztiz: bere egiten du pelikula, harrapatu egiten du ikuslea, eta plazera da horrelako antzezpenaz gozatu ahal izatea.

 

(Guztia irakurri)

Ménage à trois bitxia

2010-09-23 19:24:51 | Mikel Garcia

Ukitu kafkianoa, zenbaitetan surrealista eta sarri umoretsua eman dio Wang Quan An zuzendariak Tuan yuan filmari, eta kontatzeko modu berezi horrek maisutasunez harilkatzen du oinarrian dagoen istorio samina. Bizimodu austeroa, armoniotsua eta lasaia daramate Lu eta Qiao senar-emazte adinekoek. Harik eta ezusteko bisita batek dena hankaz gora jartzen duen arte.

 

(Guztia irakurri)

Aitaren etxe alegorikoa

2010-09-23 18:05:10 | Gorka Bereziartua

Audentes fortuna iuvat: fortunak ausartei egiten die irribarre. Ez dakit Jose Maria de Orberekin hori gertatuko den... Tira, ez dut uste, ikusle batzuek Aita filma bukatuta egin dituzten txistuak entzunda. Baina ausartu ez denik behintzat, ezingo dute esan.

 

(Guztia irakurri)

Bi kate, biak ebaki beharrekoak

2010-09-22 19:01:41 | Gorka Bereziartua

Zilbor-heste bat ebakitzen dute Genpin dokumental japoniarraren hasieran. Jaioberriak eta oraindik jaio gabeak dira Naomi Kawaseren filmaren erdigune; haien amak, protagonista. Yoshimura Tadashiren klinikan erditzera doaz, garai bateko eran.

 

(Guztia irakurri)

Testigantza gordina, mingarria... eta kementsua

2010-09-22 13:09:16 | Mikel Garcia

Ondo eginiko dokumentalei nekez gailenduko zaie fikzioa: errealitateak erakusten digu irudimena baino boteretsuagoa dela askotan. Gerra Zibilean eta frankismoan Saturrarango kartzelan izan ziren emakumeek bizitakoa horietako kasu bat da: historia gogorra da, garratza, min ematen duen horietakoa, baina dramatismorik gabe kontatu du Debekatuta dago oroitzea dokumentalak, negarrik eta imintzio handirik gabe. Eta horrek are boteretsuago bilakatzen du dokumentua.

 

(Guztia irakurri)

Inozentzia zirtziltzen duten sekretuak

2010-09-22 09:59:12 | Gorka Bereziartua

Hamaika pelikula egin dira 36ko gerraz eta beste hainbeste gerraosteaz. Liburuak zer esanik ez. Eta zaila da, honezkero, garai horretan kokatutako film batekin ezer berririk esatea. Agusti Villarongaren Pa negrek asmatu du ordea. Beharbada, 1940ko hamarkadan kokatu arren, ez delako film historiko edo politikoa. Osagai horiek beste zerbaiterako erabiltzen ditu.

 

(Guztia irakurri)

Bin Ladenen bizkartzain ohiak badu zer kontatua

2010-09-21 19:15:38 | Mikel Garcia

Dokumental soila da The Oath, klasikoa, informatiboa, efektu eta estilo azpimarragarririk gabe. Baina ez du gehiago behar, materiala harribitxia baita: Osama Bin Ladenen bizkartzain ohia. Kazetaritza lan handi honetan, yihadismoaren muinetara gerturatuko gaitu zuzendariak, Bin Ladenen zerbitzura lan egin zuen yihadista eta preso-ohiaren eskutik.

 

(Guztia irakurri)

Don Vito eta lagunak, argentinar erara

2010-09-20 19:18:14 | Mikel Garcia

Ez dago espagetirik, ez zaldi bururik ohean, ez behatz mozturik. Baina istorio mafiosoen esentzia mantentzen du Carancho filmak. Sopranotarren eta Al Caponeren mundua baztertu eta egungo Buenos Airesen kokatzen gaitu pelikulak, estilo propioa garatuz, baina zinema beltzaren keinu onenak kontserbatuz.

 

(Guztia irakurri)

Meskita, ideologiaren objektu sublimea

2010-09-20 18:12:26 | Gorka Bereziartua

Mohak bere lurra alokatu die zinegile batzuei, pelikula bateko dekoratuak han eraiki ditzaten. Eta dekoratuetako bat meskita baten erreprodukzioa da. Baina filma bukatuta, herritarrak han otoitz egiten hasiko dira, eta Mohak lurra galduko du. Daoud Aoulad-Syad zuzendari marokoarrak botere-harremanei buruz zer pentsatua ematen duen lana erakutsi du gaur Sail Ofizialean: A Jamaâ (Meskita).
 

 

(Guztia irakurri)

XIX. mendeko telenobela nekagarria

2010-09-20 02:30:11 | Gorka Bereziartua

Gauza asko esan daitezke Raul Ruizen Misterios de Lisboari buruz. Luze hitz egin genezake, baina, filmaren kontrara, saia gaitezen labur izaten.

 

(Guztia irakurri)

Ez egin negarrik guregatik. Gogoratu gaitzazue

2010-09-20 02:04:18 | Mikel Garcia

Horixe du helburu Izarren argia pelikulak, gertaturikoa ez ahaztea, Gerra Zibilean emakumeak preso zituzten Saturrarango kartzelan jazotako ankerkeriak azaleratu eta salatzea. Historia handia xume eta txukun kontatu du Mikel Rueda zuzendariak, bere lehenengo film luzean.
 

 

(Guztia irakurri)

Malaletxe gehixeagorekin agian...

2010-09-18 15:37:09 | Mikel Garcia

Kutsu woodyallenianoa antzematen zaio izenburu bitxiko pelikula honi. Komedia urbanoa da, giza-harremanen gazi-gozoetan, komunikazio zailtasunetan, maitasun gorabeheretan oinarritua, eta New York itzela du eszenatoki. Gustura ikusten da… baina ez da Woody Allen.

 

(Guztia irakurri)