O nome do grupo está estreitamente ligado á época na que vivimos. As luces e sombras que chegan ao desastre maniféstanse no disco Gauden aldia, coa intención de paliar a barbarie que sofren de dor, desgusto e rabia. Dor nas pálpebras, mesmo nas cabezas. Dor provocada polo contexto bélico e o empobrecimiento masivo, entre outros. Polo menos unha desilusión compartida entre moitos.

Traballaron moitas problemáticas en coplas impregnadas de belas melodías pop. Un deles é o da vivenda: plans de urbanización con base exclusivamente cementeira, “bloques coloridos plantados en avenidas estériles”, que nos levan a pensar en barrios pintorescos, amplos e altos de Vitoria-Gasteiz... e cuestións como “espertar ás postais”, que nos resultan ben coñecidos para os supostos privilexiados que viven na costa. Pero tamén supoñen unha temeridade: “Nos pobos costeiros explotados / nos que se derruban e levántanse / nos caladoiros das vigas / novas empobrecidos / tentando destruír eses solares”.

Aínda que se di que veñen no desastre e ponse o acento nas críticas, obsérvase que hai actitudes que van máis aló da desesperación. Queren derrubar o sistema porque teñen intención de construílo, e non derrubalo por derriba. Hai algúns raios de luz, a esperanza, a chamada á acción política e colectiva. O desexo de construír desde a crítica. Recordo ao xornal Berria o que dixo o cantante do grupo Jon Gurrutxaga: “Non podes cantar que seremos felices e que a beleza se engorda en nós se cada día hai xente nunha situación miserable e aterradora”. Por iso, para fuxir da realidade, pon encima da mesa “a necesidade de roubar pasos” a esa fuxida chea, e que é hora de empezar a “establecer unha forma de volver”, porque xa se converteu nunha necesidade.

Para ser feliz e non se que máis se di nestes tempos... “onde está a vida para comer / coñecer a xente guapa” é un pracer escoitar cantando a pleno rendemento. En lugar de comerche, a vida non cómeche a ti. Nesa coroa deixamos tamén as gargantas no concerto de presentación de discos que ofreceron no Gaztetxe de Azpeitia. Se te atopas en fronte, fai o favor, deixa as posibles discrepencias e vaiche ao directo, porque se o disco é mundial, enriquéceo cara a cara.