Por suposto: escoita Pelax
Pelax non escoita
Valen, 2024
-----------------------------------------------------
Si non sóbrache tempo de ler este texto, resúmocho: escoita Pelax. Agora non tes escusas, subiron toda a súa discografía a Spotify por primeira vez, aínda que xa estaban en Bandcamp. Os Pelax, aparentemente, están dispostos a dar un golpe tras deixar de ser o rara avis da escena e pagar unha pequena peaxe comercial.
En 2019 deuse o último golpe, cunha fazaña que até agora ninguén repetiu: un disco dobre de catro cancións, ABDE. Foi a cúspide do rock progresivo vasco, mesmo en terras próximas, sen comparación.
Sen dicilo, volven ás cancións ao estilo de Didactica. Despois do turbulento e duro ano dos seus compañeiros, pulsaron o acelerador e prepararon o “disco de hit” en poucos meses e gravárono en dous días. Gravalo en analóxico e sen edición dixital.
Guitarra e batería mestúranse ritmos complexos con melodías sinxelas e letras crúas. O apelido deste disco, por suposto, é unha actitude. En palabras de Unai Pelayo seguiu a súa retórica enigmática, sarcástica e rigorosa. Non podemos esquecer a sospeita de que todas as críticas poden ser sobre si mesmas: “A súa carga non é demasiado lixeira? Feitas as cousas... tes todo o papel de impostor".
As columnas do disco colócanse na palabra escura que recitará a batería Iker Vázquez: “Bos días, nova criatura moderna. Aínda que poidas levantarche, pasou o tempo que non che sinto esperto. Véxoche tentando esconderme detrás da tele, na calor da sintonía. Unha fabulación inducida, unha blablabla, e a verdade dar pasos para ir ao traballo”.
O xogo de Descartes non ten por que ser aceptado e sorpréndeme o discurso de centos de influencers, gymbros, ultraliberales e anarquocapitalistas que falan de Matrix. É un soño neoliberal saír do pesadelo. Pero esquéceselles: saír duns poucos. Porque a competencia é a base do capitalismo.
Sen competencia, partindo do horizontal, os peláxis son un exemplo en San Sebastián e no vasco. Si deulle tempo para ler o texto, outra recomendación: véxase Pelax. É un dos mellores grupos en directo de Euskal Herria cando estás a ler estas liñas.
A pesar de que eu parecíalle Escorbutin na miña mocidade, Antton Carretero, nacido en Aramaio, sempre tivo unha mirada máis longa: punka si, por suposto, e a kinya é mellor, pero fíxase en moitos outros estilos pasando por prexuízos, canallagos, máis sensibles… Todos... [+]
Situaba ao grupo no
movemento queer de Madrid, e recentemente tiven a oportunidade de coñecelo na súa esencia, a directa. Entón decateime de que o grupo foi creado por Belén (voz e guitarra), nacido en Arxentina e desprazado de moza
a Madrid, e que se uniu a María... [+]
Antigamente, xa sabiamos de memoria todas as frases de Joker de The Dark Knight, como “axente do caos”. Tíñao, por exemplo, para explicar a súa conduta: “Paréceme un tipo cun plan? Sabes o que son? Un can que corre detrás dos coches. Non sabería que facer si... [+]
Encadenamiento
Non-Autoproducción, 2023
----------------------------------------------------
Nunca souben moi ben cal é o “rolo british”, quizá porque nunca fun moi afeccionado. Con todo, non teño ningunha dúbida do que din. Nótase en son e melodía, un pouco... [+]
Over the rede lixeiro
The Clayton
Autoproducción, 2023
--------------------------------------------------
Este grupo de Aramaio (Araba) chamou a atención nas proximidades de Arrasate en 2019, cando comezaron a interpretar que eran moi novas e publicaron unha maqueta... [+]