O premio Lizardi, organizado polo Concello de Zarautz, premia cada dous anos un libro dirixido ao público infantil. O ano pasado Yolanda Arrieta obtivo o premio ao conto escrito e neste sentido preséntasenos coa garantía do xurado.

Ao achegarse ao libro chama a atención a edición. As ilustracións de Enrique Morente son fantasiosas, en cores pasteis e dirixidas a pequenos lectores. O texto aparece cheo de xogos de palabras. Desde o índice que aparece ao comezo do libro até o texto interior (todos os apartados que van de cero a dezasete están feitos con rima: Zero, o mundo tolo e Bat: de rato parrat a Hamazazpi: hazi, bizi, ikasi).

Mimi e as irmás xemelgas Loa son as protagonistas do conto xunto a Mari Gonagorri. Ambos ven unha nota do rato na praza, non pode seguir traballando e non recibirá nin dentes de leite nin máis pitos. Isto provoca a sorpresa dos xemelgos, pero enseguida chega a recoller os ganchos e a regalar a Mari Gonagarri nun carro (“Gona eta garrez, nin beti gorri, Eguzki á euri, nik beti ondo! Recolle os tics e regalámosche os dentes, que queres que che traias!”). As irmás viaxan a casa de Mari Gonagorri, onde coñecerán o mundo máxico desta, o territorio dos desexos, o muíño dos desexos... e a bomba de ánimo correspondente a cada desexo.

Fantasía, xogo, xogos de palabras e imaxinación aparecen na historia de Arrieta. Esta, ademais, está dividida en dezaoito capítulos curtos, a maioría deles de dúas ou tres páxinas, e as numerosas entrevistas e as grandes imaxes de Morente axudan á lectura.

Trátase dun conto que se le rápido e rapidamente, neste sentido, esta obra gañadora do premio Lizardi. Conto entretido e imaxinativo. Pode haber un uso abusivo das cores nalgunhas palabras, pero tamén pode ser do seu agrado. De todos os xeitos, é un libro para xogar coas palabras, para achegarse tamén á poética… de fantasía e de coñecemento do mundo, quizá mentres falamos de filosofía cun punto.