Donostia-San Sebastián Anos 80: anos de chumbo”. Isto é o que pode ler o lector que se penetra nesta novela de estilo áxil e intenso antes de coñecer a historia de amor entre Jon e Oliva. E si, esta novela de Gaizka Arostegi está ambientada nos anos 80, e si, son anos de chumbo. Na primeira do vinte capítulos da novela podemos ver o ambiente de violencia; cando o protagonista da novela vaise de noite na rúa, ve a dous coches que se achegan lentamente a unha barricada; son coches da garda civil, ata que un mozo dun recuncho lanza un cóctel molotov ás gardas. Un deles resulta gravemente ferido no lume.

Jon escápase correndo do lugar dos feitos e a carreira que se inicia durará en toda a novela, xa que as anécdotas, os enganos, as pelexas, os enfados... xa que esa mesma noite atópase cunha moza que coñeceu no instituto, que tamén foxe da situación, aínda que neste caso o autobús que viaxaba foi queimado por uns mozos. E así, Jon e Oliva, empuxados pola situación, van xuntos. As faíscas, lumes, etc., desa noite, rompen o amor entre os mozos e inician un amor imposible.

Jon e Oliva serían os nosos Romeo e Julieta. Un amor imposible, imposible; o pai de Jon, etico e preso dunha prisión remota; o pai de Oliva, sarxento da Garda Civil no cuartel de Intxaurrondo. Do mesmo xeito que no drama de Shakespeare, aquí tamén se acumularán dificultades aos dous mozos; a situación, as familias, os amigos... todos se opoñen a esta relación.Arostegi

escribiu novelas de aventuras para os mozos, obras que reflectían o ambiente de fai uns 30-40 anos, pero nesta ocasión situou a novela nunha situación violenta dos anos 80; os seus compañeiros falecidos, o home da empresa secuestrada, a garda civil que morre por queimaduras, o pai preso, os compañeiros do movemento dos presos e outros moitos personaxes; e as familias que viven case sen saír do cuartel, que salgue a diario pero que non queda en casa.