A acampada comezou o 16 de maio e realizouse unha visita á zona de alimentación das aves. Segundo relataron os asistentes, ademais de ver unha chea de voitres pardos, puideron ver o voitre branco e o milano vermello. A pesar de saber que nela circula un quebrantahuesos, non lle viron na visita. En palabras dos participantes, "isto pon de manifesto a burrada que supón para a conservación da natureza a implantación dun polígono eólico a nivel macro nunha zona de tan alto valor natural, xa que se sabe que estas instalacións se converteron nunha importante causa de morte de aves. Segundo o informe publicado por Seo Birdlife, "unha barbaridade" é que no Estado español "mátanse entre 6 e 18 millóns de aves ao ano".

Mentres algúns gozaban coas aves rapaces, un grupo de nenos e nenas de todas as idades achegouse en bicicleta desde Vitoria-Gasteiz até o campamento, atravesando a vía verde do tren convencional.

Entre todos instaláronse tendas de campaña e un grupo preparou unha cea "inmellorable": caldo de verdura e chocolate quente.

Sábado: aprendendo das loitas anteriores e dos internacionais actuais

O sábado foi o día con maior número de actos programados e con maior participación. Tras o almorzo, os asistentes iniciaron a sesión matinal cunha dinámica de coñecemento mutuo: "Tivemos a oportunidade de explicar as razóns que nos levaron a defender o territorio e coñecer as dos demais".

A continuación, repasáronse algúns dos combates máis importantes da historia e déronse a coñecer testemuños de persoas que loitaron contra a central nuclear de Lemoiz, o superpuerto de Pasaia e a incineradora de Olazti. Os participantes resumiron así a mensaxe que recibiron nas charlas: "Este tres pelexas foron de gran intensidade, de gran apoio social e conseguiron paralizar o tres proxectos. Sacáronse moitas conclusións importantes, pero destacaron estes dous elementos. Si non se supera o modelo capitalista, estes proxectos volverán unha e outra vez, exemplo diso é o impulso que se pretende dar á enerxía nuclear na actualidade ou o permiso que se recibiu para pór en marcha a incineradora en Olazti. Ademais, fíxose fincapé na importancia da transmisión intergeneracional da experiencia das loitas a quen hoxe traballan na defensa da terra".

Pola tarde, reflexionaron sobre diferentes formas de resistencia e aprenderon a pór en práctica algunhas delas.

Na última mesa redonda do día participaron representantes de Colombia, Salvador, Honduras e Palestina: "Explicáronnos o que significa a defensa da terra en cada país, subliñaron a importancia da loita e puxeron encima da mesa a urxencia de superar o actual modelo económico", explicaron os participantes. Segundo subliñaron, "deron moita importancia a que cada un tirase adiante a loita no seu campo, porque aínda que pareza que son realidades diferentes, nun mundo globalizado todo está atado. Os grandes empresarios do hemisferio norte están a causar as maiores desfeitas no hemisferio sur (ecolóxicos, sociais e persoais) e trouxéronnos co seu testemuño, vivencias moi duras de verdade".

Tras a cea, amenizaron a noite os Kantaldi Ekofeminista e os músicos Kojío Kon Pinsas, ofrecidos polo grupo de mulleres de Aramaio.

Domingo: marcha de montaña e formación de loitas legais

O domingo pola mañá os participantes tiveron dúas opcións: unha marcha de montaña e unha charla-taller sobre o tema xurídico.

Segundo relataron os participantes na saída ao monte, "o percorrido permitiunos gozar do gran valor natural da contorna: a maior parte do noso percorrido por bosques de haxas e a sombra das árbores, en verdade, apreciábase. Unha vez máis, a destrución que se está levando a cabo neste espazo natural (canteira de Laminoria) e as que se queren facer (eólicas, fotovoltaicas e TAV) son incomprensibles desde o punto de vista da conservación da natureza, unha cuestión imprescindible na actual crise ecolóxica".

No taller de conferencias interveu primeiro Raoul Servert. Segundo os participantes, "Raoul fixo unha análise do contexto actual e acabou co seu perorata denunciando o sinsentido da expansión masiva das renovables de nivel macro, tanto as anteriores como as actuais". A continuación, os membros de Sustrai Erakuntza explicaron os puntos fortes e débiles das loitas que levaron a cabo en materia legal. Ademais, explicaron cal é o procedemento legal na loita contra a destrución da terra. O colofón do taller converteuse nun faladoiro entre os asistentes e os relatores.

A primeira acampada de EH Bildu finalizou comendo xuntos, despois de que entre todos fixésese "o traballo de deixar ao pobo na mesma situación na que nos deixaron".