Pirenaica é unha raza totalmente ligada ao modelo extensivo. “Non se pode adherir dentro, vive sempre fose e a maioría vai ao monte en grupos”, explica Parot. Outras razas van requirir un menor esforzo de manexo, xa que permiten crecer durante un tempo no cortello, e quizais por iso empézase a perder progresivamente a raza: “Afortunadamente, algúns criadores empezaron a pelexar por dar a coñecer e reinsertar a Pirenaica, e agora volveron a traballar con esta raza en cada vez máis proxectos de instalación”.

As cabras pirenaicas son cultivadas polos gandeiros cun dobre obxectivo: por unha banda, as que utilizan para facer gasna e, por outro, as que crecen para carne. “Tamén se trata de dar a coñecer a carne de bogavante ou de boquerón, para o que traballamos cos cociñeiros. Até agora todos pensaban que era unha carne mala, con moito peso… e non é así”, asegura Parot. Desde hai uns anos traballan con cociñeiros de restaurantes para tentar dar a volta a esta falsa crenza.

Festa da cabra pirenaica

O ano pasado, por primeira vez, a asociación organizou unha festa especial da raza Pirenaika en San Juan de Luz. Nela, doce cociñeiros cociñaron un pouco, cada un deles un pouco, propondo diferentes receitas. “Queriamos facer entender á xente que non só se comen partes nobres, senón que todo pódese aproveitar, utilizando diferentes formas de cociñar”.

O traballo realizado pola asociación durante estes anos está a dar os seus froitos, aínda que aínda teñen claro que o camiño vai ser longo, “porque aínda non hai tanto interese pola cabra. Para Gasnara si, pero de onde vén, de que raza e todo iso… é difícil”, engade. O obxectivo principal da asociación é profundar no ámbito da comunicación. Tamén están a traballar niso coa axuda da Cámara de Agricultura do País Vasco.