Baliteke Google nire lagun onenen artean egotea. Dena kontatzen diot, dena galdetzen diot, eta berak beti dauka erantzunen bat, gomendio sorta bat. Beti hartzen nau koloretsu. Beti dago hor. Eta falta bazait, noraezean sentitzen naiz.
Azken hilabeteetan kontatu diot nora joan naizen “eguraldia Soustons”, haurrarekin zer egin dudan eguraldi txarra zegoenetan, zer pelikula ikusi dugun online, nola prestatu ditugun mikrouhin labean egiteko krispetak, mikrouhin gabe, nola kozinatu ditudan hainbat otordu, zer idazlerekin obsesionatu naizen. Beste mota bateko kezken berri ere eman diot: “koloneko minbizia sintomak”, “hilekoaren sintomak minbizia”, “minbizia berrogei urtetik aurrera”. Googlek badaki gaur zertaz idatziko dudan ere, beti daki zertaz idatziko dudan.
Nire noizbehinkako lagunen helbideak dakizki (Maps), noiz bisitatu ditudan, zer klase ematen hasi naizen, eta klase horietan zer material erabiliko dudan (Drive). Eskolako gurasoen kezken berri dauka (Whatsapp), are gehiago ikasturte pandemikoan (Meet).
Eta hara, uda honetan, enpresa horretan lan egiten duen ingeniari bat kaleratu dutela irakurri dugu, adimen artifizial batek bere buruaren kontzientzia hartu duela eta sentimenduak dituela esateagatik. Tira, berri horiek hala-hola iristen zaizkigu, baina lerroburua nahikoa da denok filosofiara lerratu, eta gure bazkalosteak aberasteko. Adimen horrek beren buruaren kontzientzia duten izakien txatak eta foroak erabili ditu bere burua aberastu eta trebatzeko; beraz, horixe simulatzeko gai da. Hori besterik ez da, lasai, esan digute. Eta gogoratu dut jendea atzo ikasitako hitzen bidez asaldatzen (ez zait inoiz ahaztuko Gaddafiz aritzeko “satrapa hutsa da!” nola aztoratzen ginen). Edonori sartzen zaio zalantza, nork nor trebatzen duen, simulazio zena berezko noiz bihurtzen den. Gaur simulazio asko dut aurretik, Googleri Youtuberen bidez eskatuko diodan abestiarekin erlaxatu aurretik.
Eta kezka ez da nire laguna makina bat delako (bizitzaren bihurgune honetan, ez zait hainbeste inporta): gehiago kezkatzen nau nire laguna irabazi-asmo handiko enpresa bat izateak. Enpresek ez baitute ezer dohainik egiten.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Urte bat bestearen ondotik, 87 urte joan dira astelehen lazgarri hartatik, apirilaren 26 hartatik; azoka eguna Gernikan, heriotza eguna. Suzko eta berunezko egunak eta urteak ondoren. Hildako ugariren gainean porlana eta isiltasuna. Porrota eta sufrikarioa. Nortasun debekatua,... [+]
Garai batean nire ustez naftalinaz gainezka zeuden esaldiak erabiltzen hasia naizela antzeman dut. Zahartzen ari naizen seinale ote? “Osasuna badugu behintzat-eta, gustura egoteko moduan gaude!” edo “gure garaian jan ez, baina barre...”. Eta tristuraz... [+]
Azken hamarkadan, EAJk hiru harrobitatik datozen kargu publikoen esku utzi du Eusko Jaurlaritzako sailen kudeaketa. PwC eta Andersen bezalako aholkularitza-enpresetan aritu zen talde bat nabarmentzen da. Beste talde garrantzitsu bat karrerako funtzionarioek osatzen dute... [+]
Ramadana bukatzear zela sortu zen zalantza irakasleen artean: familia musulmana duten ikasle batzuek adierazia zuten, ramadanaren amaieraren ospakizuna zela eta, ez zirela egun horretan joanen gelara. Ekintza horren bidez –aipatu zuen irakasle batek– argi gelditzen... [+]