Ikuskizunaren izenburuak berak ere ez zidan ikusi eta entzunen genuenaren inguruko pista handirik ematen. Aurreko emanaldietan publiko gisa egondako ingurukoen komentarioekin eta sareetan ikusiriko argazkiekin irudikatu nuen buruan plazan aurkituko nuena. “Ez da kontzertu bat. Mucho texto, hitz anitz”, utzi zuten argi hasieratik. Zortzi gazte oholtza gainean, beltzez. Bi irakurle aurrean, ezkerretara. Hiru kantuan, eskuinetara. Eta beste hiru musika instrumentalean, aurreko bosten atzean.

Erantzun baino galdera gehiago. Nola hasten da manifestu bat? Zertarako? Zer kantatu behar zaio kantuz ez dakienari? Norentzat behar luke poetaren ahotsak? Proposaturikoa hausnarketarako gonbitea omen, ez edertasun erakustaldi. Poesia, kantua, musika instrumentala eta bertsoren bat, beraienak eta beste batzuenak. Hausnartzeko mamia egon badago eta ez gutxi gainera, baina beharbada azkarregi joan zen dena. Ikuskizuna mamira heldu bada ere, ni edukiari heldu ezinean geratu naiz, formaren geruzan harrapatuta. Horraino heldu naiz hitzartze eta kanten hitzetan. Paperean behar nituen hitzok, hitzaurre idatzi bat pausaturik irakurri eta beharbada dena ez, baina pixka bat gehiago ulertzeko. Egia da, era berean, festibaleko plaza irekia agian ez dela horrelako ikuskizun bat egiteko lekurik onena.

Teknikoki emanaldiak ez du akatsik izan. Ez diot horri garrantzirik eman nahi, baina aitortzea ez dago soberan. Musikariak bikain aritu dira instrumentalean, bai irakurraldiak girotzen, bai kantetan ere. Abeslariak eta irakurleak ere fin. Kontu bakar batek eman dit atentzioa: poesien eta irakurketen tonu irmo eta aldarrikatzailetik urruti sentitu dut musika, koherentzia horretan galdu naiz, mundu desberdinak bailiran sentitu ditut. Jakina da musikak ez duela adierazten, baizik eta iradokitzen. Hor dago koxka, musikak ez dizkit batere hitzak iradoki. Agian ni naiz.

Lau esaldi geratu zaizkit iltzaturik. Mundua ez du arteak antolatzen. Ez gara orain garena soilik. Ausarta den kantu hori, beti da kantu berria. Manifestu bat da gure ekintza bakoitza. Lau esaldi eta hamaika galdera. Gustura ikusiko nuke berriz Manifestua, aurretik Ekidako lagunekin mahaiaren eta pote batzuen bueltan pare bat orduz mintzatzerik banu.