Beltxarga beltza behin bakarrik entzutearekin nahikoa duzu Ibil Bedikoak zertan jolasten ari diren jakiteko. Pop arrunt eta normala, ornamenturik gabea, efektismorik gabea. Otsailaren 26an kaleratuko dute, baina guk entzuteko aukera izan dugu jada, eta makina bat aldiz entzun ere dagoeneko.

Khruangbin taldeko Mark Speer-ek elkarrizketa batean zioen out of the box pentsatu ordez in the box pentsatzea gustatzen zaiola. Alegia, bide bat hartu eta hortik atera gabe beti beste buelta bat ematea. Ibil Bedi talde nafarraren lan hau aurrekoen antzekoa da. Bide berbera jorratu dute, nabarmendu beharreko berrikuntza edo apurketarik gabe. Hori bai, kantak landuagoak daude edo behintzat sendoagoak dira.

Aukera lukete produkzio askoz ere txukunagoa egiteko: bateria apur bat garbiago entzun dadin denboraz kanpoko kolpeak disimulatu eta kolpe erdi afinatu horien ordez programatutako soinuak erabili. Euskal talde gehienek egiten dute, akatsak disimulatu eta ez direna irudikatzeko, irratien eskariz-edo. Baina Ibai Osinaga taldekideak berak grabatutako lanak bertute bihurtu du gabezia, eta naturaltasun eta apaltasun ederra esleitu dio lanari. Arima, diote batzuek.

Letretan dohaina erakutsi dute Osinagak eta Amets Arangurenek. Gogoeta irekia bultzatzen dute eta euren prozesu pertsonalak kontatzen dituzte. Popean horren ohikoa den bigarren pertsona singularra da izenorde erabiliena, baina ez ni-eta-zu-ren ohiko maitasun harremanean. Helduagoak dira hitzen eta gaien aukeraketak, landuagoak irudiak.

Osinagak, ARGIAn egindako elkarrizketa sonatuan, euskarazko lanetan kritika gehiago eskatzen zuen. Begi gabeko harria izan daiteke ordea, helburu batez esan eta besteaz hartu. Sarriegi mezulariaren kontra. Esan genezake, adibidez, Orain bat gara kantaren leloak Doctor Deseoren Corazón de Tango (edo besteren bat) gogorarazten digula gehiegi. Lorerik gabe-ren amaierako koruetan errazera jo dute eta gozoegi geratu zaie, pop donostiarretik gertuago, berezkoa zaien eguzkialdeko lurretik baino.

Esan genezake, eta esan dugu. Baina iritziok gehiago diote idazleaz taldeaz baino. Diskoa ederra baita poparen kutxaren barruan. Zintzotasunez egindako lana, melodia eder askorekin. Enegarrenez zaindu dizkizut loreak gisako kanta hipnotikoa edo Egurrezko eskuotan lasai bezain indartsua, Anari Alberdiren kolaborazio azpimarragarriarekin. Eta gainontzeko denak. Eskerrak bideari, eta Ibil Bedi!

PD: Kazetariei oharra, autotunea ez da berrikuntza.