Jon Lopategik plan bat zuela nabarmendu zigun Unai Iturriagak haren heriotzaren biharamunean. Laburregi esatera, galzorian zatekeen bertsolaritzaren berpizkundea erdiesteko gako estrategikoa transmisioa zela ondorioztatu eta urteak eman zituen ikastetxez ikastetxe, bertso-eskolaz bertso-eskola, plazaz plaza. Transmisioa sormena eta ezagutza txirikordatuz landu zuen, bertsoak ikasarazi eta eginaraziz. Halaxe ahalegindu zen, nekagaitz, bere plana gauzatu asmoz, eta lortu zuen, bistan denez, gaur egun bertsolaritza baita euskal kulturaren epizentroa, gaur egungo bertsolariak idazleak, kantariak, gidoilariak, dantzariak, artista-plastikoak, aktoreak eta intelektualak baitira. Jonek zuen plana ez zen berea soilik, baina gerora, batez ere Elkarte gisa artikulatutakoan, Euskal Herri osoko bertsolari eta bertsozaleok eztabaidatu, adostu eta gauzatu dugun planak Lopategiren ibileretan du hastapenetako bat. Nahiko zukeen Xahok, nahiko zukeen Jose Ariztimuño Aitzol-ek, nahiko zuketen Euzko

Gogoakoek, nahiko zukeen Txillardegik, nahiko zuketen Ez Dok Amairukoek. Hertzainak taldearen izen bereko lehen diskoak 35 urte bete dituenaren karietara Josu Zabalari irakurri berri diogu, orduan musikak gizartean eragin handia zuela eta gaur egun balioa galdu duela, besteak beste musika egun eskuraegi dagoelako eta eskuraegi ez eze, persekutatu ere egiten gaituelako, bakean ez uzteraino. Irantzu Lekuek, ostera, artea jendearen eskura egotea nahiko lukeela erantzun zion Miel. A. Elustondori astekari honetan bertan. Ez al da apasionantea? Ez, antza. Edo bai, kataloxen zein aldetik begiratzen dugun. Arteak Ireki plataformaren salaketarekin bat eginez, berriz ekarriko dugu eztabaidaren plazara euskal sortzaileon gabezia handienetakoa gure lanak erakusteko plaza falta dela. Espazioak izan baditugu, berbarako kultur-etxe andana, baina berauetan edo sano gutxi programatzen da edo programatzen denaren gehiengoa kanpoko ekoizpena da. Ondorioetako bat da euskaldunak ez duela behar beste espazio euskaraz eta kulturaren abarora sozializatzeko. Herrenari bidean oztopo gehiago jartze aldera, oraintsu jakin dugu EAEko Jaurlaritzak Euskal Herri osoko sortzaile eta kulturgileei eragingo liekeen dekretua inposatu nahi digula taberna eta lokal txikietako kultur eskaintzak hilean bakarrera mugatuz. Euskal kulturgintzaren erronkak zein diren antzik ere ez duen enegarren politikari profesionalaren jakinduriari esker. Ad eternum? Kulturgileok, guk ere plan bat beharko dugu ba!