Espainiako Estatuko herritarrak egunero jasaten ari dira politikari eta enpresarien ustelkeriaren izeberg  punta baino ez den espektakulu lotsagarria. Krisiak jendartearen sektore ahulena erasotzen zuen bitartean, kapitalismoaren austeritate politika ezarri dutenak barrabaskeriak egin eta diru-kutxa publikoak lapurtzen aritu dira. Esanguratsuenak azpimarratzearren –euskal herritarren poltsikoan ere eragina baitauka–, hortxe daude Gurtel kasua, Barcenas, Mata, Fabra, Urdangarin-Borboi, Bankia, Rato eta Blesa, Pujol familia, Granados eta beste 51 delinkuente, EEE auzia eta abar. Urtean 40.000 milioi euro lapurtu dituzte, ogasunari iruzur eginda, paradisu fiskalak erabiliz, txartel opakuen bidez, edota kontratu publikoei “kosk” egiten lortutako komisioekin. Lapurtutako diru publiko horrekin, euren kontu pertsonala loditzeaz gain, luxuan bizi izan dira alproja horiek. Euskal Herrian, zorionez, ustelkeria ez da hain basatia izan. Hala ere, gogoan izan behar ditugu Nafarroan CAN afera eta EAEn Bidegi, Epsilon eta Hiriko kasuak.

Eta bitartean, ustelkeria gehien pilatzen duen PPren gobernuak 10.000 milioi euro inbertituko ditu armamentu programetan. Abuztuan 883 milioiko kreditua esleitu zuen armak erosteko. Bankuek, krisia gorabehera, dirua irabazten segitzen dute (BBVAk 1.929 milioi euro irabazi ditu aurten iraila bitartean). Gobernu horrek berak onartutako aurrekontuetan ordea, menpekotasuna duten 315.000 pertsona alboratuta geratu dira. Caritasek salatu du herritarren laurdenak (ia 12 milioi lagun) bazterketa soziala sufritzen duela, lanik, osasun zerbitzurik eta etxebizitzarik gabe.

Zer jendarte da honakoa? Sistema kapitalistak sortutakoa: lapurreta, ustelkeria eta desberdintasuna sustatzen duena. Jendarte eredu hau errotik aldatzea beste irtenbiderik ez dago. Herritarrek politikari ustelak eta lapurrak etxera edo kartzelara bidali behar dituzte, eta exijitu behar diete itzultzeko lapurtutakoa. Hipotekaturik bizi den gure gazteriak gidatu behar luke aldaketa erradikal hori.