NDFko Christine Lagarde moskota ez da ahalke. Ez aspaldi europar bankuek (omen) pairaturiko egonkortasun eskasaz mintzatu zen frantses kazeta ospetsu bateko orrialdeetan. Arduradunek udaberrian estres ariketa bat kudeatuko dute. Ikusiko da orduan galernari buru egitea lortzen duten estatu zenbaiten osagarria zertan dagoen. Bankuak ondo, herri-estatuak hondo: garai bekaitzetako dibisa entzutetsua.

Bere agerpenen arabera bankuak ekinbide ekonomiko itsuaren biktimak litezke. Hondar sei urteotan Europa eta mundua larrutzen duten krisiaren eta zorrarengatik daude ateka gaitz eta egoera larri horretan. Hemen datza manipulazioa: Lagardek biktima gisa aurkezten ditu krisiaren eta zorraren oinarrizko eragileak, bankarrota planifikaturik gertatu izan ez balitz 2008an estatuek ez baitzuten (agian) zerbitzu publiko ezberdinen finantziatzeko batzertu dirutza animalea –miliar miriadak alaina...– bankuen salbatzeko sartuko.

Lagarde harro dabil, hatza lerden eta muturra zeken, gaizo bankuen aldeko sos biltze kanpainak sustatzen. Aterabidea badu, erraza: ordaindu beza herri-jende baliatzaileak.