Anari: Irla izan (Bidehuts, 2009); Zebra (Metak, 2005)

José Luis Padrónek gaztigatu zidan Bakardadea izan artikulua irakurtzean. Idazlearen ttakun hotsek nire baitakoa herren nuela oroitarazi zidan. Anarirengana bide egin behar nuela gogorarazi zidan. Musikaria nigana etorri gabe, bideak eta denborak bat egiten duten unea ediren behar nuela, Anari deskubritu behar nuela hots. Ezaguna nuen musikaria. Behinola, lana dela medio, entzuna ere, bere ahotsa telefonoz entzuna diot. Ez dut behin ere izan parez pare, ez kontzertuan entzun ere. Plazaratu zenerako musikan barrena nire bidaia-bizkar-zorroa mukuru beteta neukan. Musikarekiko irrikaren zakuan beti dugu lekuño bat, ordea.

Anari eta Pettiren CDa zen apalategian neukan bakarra. Anari eta Habiak CDetako piezaren bat edo beste uhinetatik neureganatuak nituen. Neureganatuak baino, doi-doi jasoak. Dendara egin nuen bide. Xabi agurtu nuen. Zine eta musika obretara hurbiltzen laguntzen nau Xabik. Hurbildu eta zerbitzatu. Anariren diskografia begiratu genuen, bere obra, hots. Hura lotsa! “Artisten lanei gor egiten –erosteari gor– segitzen ote dugu/dut?” pentsatu nuen. Artisten obrak eraikin lan arruntak bailiran agertzen ote dira nire bidean?

Anariren obran atzekoz aurrera sartzea erabaki nuen: Irla izan eta Zebra bizkarraratu nituen. Haren azken obraren ertzaz ertz ibili naiz harrezkero. Haren icebergaren tontorrean nabil orain. Besoa eskaini dit eta eskua hartu diot. Haren doinuen zirimolan mozkortu naiz, ez nau ito alabaina. Arraina bihurtu nau bere aireen zirimolak. Bideak eta denborak bat egin duten unean, itolarrian nagoela, irla bat eskaini dit: “...behin lo nengoela, begiak ireki zizkidan eta itsaso lehor bat ikusi zidan, eta begietan arrain bat idoro zuen”. Zeini jaten eman, hura hazi. Hasperen luzez, denbora geldituz, beti sentitu dut edonon naizela. Anariren amildegiaren ertzean nabil, haren galderak atzetik bultzaka ditudala. Bere irlan zebra bihurtu nau. Irlan aingura bota dut: “...oroimena da urperatzen nauen beruna, ametsa gorantz naraman zama astuna, aingura hegoduna”. Bere irlan sustraiak bota dituen naufragoa naiz. Desertuan. (H)egoak eta Txori beltzak agurtzen dituen zebra naiz ni ere. Ateak ireki eta Harresiak bota nahi dituen zebra.

Hara, zebra ezezik, zozoa naiz. Testu(aren) (h)onetarako ostutako hitzak bereak zirela oraintsu arte ezagutu gabe nintzen-eta. Zebra zozoa naiz.