Amaitu da legegintzaldia, eta EAJ-PSEk ez dute pausorik eman zaintza eredua aldatzeko. "Zainketen aldeko euskal itun baterantz" izeneko kanpaina indartsu batekin agurtu da lehendakaria, "zainketen erabilera politikoa eta manipulazioa" egiten ari direla salatuta.

Otsailaren 1ean, zaintza zerbitzuetako Erabiltzaileen eta Senideen Elkarteen ordezkaritzak EAEko legebiltzarreko taldeei egindako bisitan, egiaztatu ahal izan genuen itun horretan ez dagoela lehendakariarena ez den alderdi politikorik. Are gehiago, ez zekiten egoitzetako "ratioak hobetu" nahi zituen "egoitzen dekretuaren zirriborroa" nondik dabilen, zeinari Erabiltzaileen eta Senideen Elkarteok, besteak beste, alegazio ugari aurkeztu genizkion, erantzun ez dizkigutenak.

Eredu publiko-komunitarioa, pertsonengan zentratua... kontzeptu garrantzitsuak dira, eta beste kontzeptu batzuekin bateratu behar dira, hala nola doakotasuna, lan-baldintzak, egungo eta etorkizuneko erabiltzaileen eskubideak eta bermeak, kalitatea, parte-hartzea..., sistema sendoa eta herritarrentzat eraikia izan dadin eta ez enpresei etekinak emateko sortua eta itxaropen faltsuak sor ditzakeena.

Gizarte Zerbitzuen Euskal Legearen 44.1 artikuluak Gizarte Zerbitzuen euskal sistema koordinatzeko eginkizuna esleitu zion Eusko Jaurlaritzari, baina ez da bete eta isilpean mantendu dute. Hala moduzko hiru sistema ditugu, bakoitza bere kabuz garatuz doazenak, eta zerbitzu, eskaintza, gabezia, prezio eta proposamen desberdinak dituztenak Lurralde Historiko bakoitzean. Hori bai, hiru sistemek komunean dituzte ahal izan duten guztiaren pribatizazioa, erabiltzaileen eskubideen legezko erregulaziorik eza eta lan-prekaritatea.

Erabiltzaileen eta Senideen Elkarteen parte-hartzea lehentasunezkotzat jotzen da 2006ko Gizarte Zerbitzuen Euskal Legean eta 2008ko Mendekotasunari buruzko Estatuko Legean. Azken agintaldi honetan, behin eta berriz eta baita Arartekoaren bidez ere eskatu arren, Erabiltzaileen eta Senideen Federazioari eskubide hori ukatu zaio Gizarte Zerbitzuen Euskal Kontseiluan, bai eta lurralde-elkarteei ere, tokian tokiko lurralde-kontseiluetan.

Urkulluren gobernuak agur esateko unean proposatu duen Euskal Ituna iruzur hutsa da. Ez du gainerako alderdi politikoak integratzeko bokaziorik, ez euskal gehiengo sindikala, ez erabiltzaileen eta senideen ordezkaritza, ez eta, jakina, Mugimendu Feministak berriki egindako Greba Feministan planteatutako eskaerak ere.

Zainketen euskal sistema errotik hobetzeko interesa duten erakunde guztiei eskatzen diegu, erakunde politikoei bereziki, nolako zaintza-eredua nahi dugun zehaztea eta hauteskunde-eztabaidan gai nagusietako bat hori izatea.

Iraide Urriz Goikoetxea (Babestu Bizkaia), Beatriz Martinez Gayoso (Gipuzkoako Senideak), Txaro Marquinez Idiaquez (Zaintza Araba)