Hiru moduz urratzen dizkiote. Lehenengoa: ezin da aitarekin, Oihan Barandalla Goñirekin, bizi.  Bigarrena: ez daki kalean noiz ikusiko duen, azalduta ere, ulertzeko gai ez delako. Hirugarrena, berrehun eta laurogeita hamasei kilometro egin behar ditu ikusteko eta, beste hainbeste, etxera itzultzeko. 

Sentitzen duena zehazki ez dakigun arren, litekeena da gure haurra urduri jartzea bisitaren bezperan. Ordu luzeak eman beharko ditu kotxean. Aita ikusiko duelako poza, nekearekin, asperdurarekin nahasiko zaio.  

Egunak beharko ditu egunerokotasunera egokitzeko. Bidaiaren nekeak desagertu egingo dira. Ezinegona, lotarako arazoak, urduritasuna, gogo aldarte aldakorra, erruduntasuna, espazioan kokatzeko zailtasunak, apatia eta neke orokorra, agian ez.

Asteburutan egiten diren jarduera askotan ez du parte hartuko, haserretuko da agian, eta litekeena da  haserre  berak,  erruduntasun sentimendua piztea.

Diruaren afera: bidaietan gastatzen den dirua ez da haurraren beharrak eta nahiak asetzen gastatzen.

Errealitatea ezagutarazi nahi du Seme proiektuak. Oihan Barandalla Goñik kantu bat atera du Lannemezan espetxetik. Gitarraz, armonikaz eta ahotsez sortutako ideia abesti bihurtu dute hainbat musikarik. Oihanek, semearen jaiotza nola bizi izan duen kantatzen digu.

Larunbatean, eguerdiko hamabi eta erdietan, Etxarriko Kultura Etxean abestia eta bideoklipa ezagutzera emango ditugu. Izan daitezela musika eta hitza egoera aldatzeko tresna. Ekitaldian, baita ere, gure  elkartasun eta samurtasun guztia eskaini nahi diegu Etxarriko motxiladun haur guztiei (Asier, Unai eta Juan Ramonen seme-alabei).

Denok izango zarete ongi etorriak!  

Joxe Aldasoro Jauregi

“Seme” proiektuaren lan taldearen izenean