Zenbait hedabidetan zabaldu denez, Arabako Foru Aldundia eta Eusko Jaurlaritza proiektu berriak egiteko asmotan dira Iruña-Veleiako aztarnategian datozen urteetan: hiri erromatarra aztarnategi-eskola eta praktika-laborategi bihurtu; kultura ondarean ikerketa zientifikoa sustatu; turismoan kalitatezko kultura eskaini eta gizarte balioa sortu; eta, azkenik, epe luzerako planaren diseinua egin.

Ez nago berrikuntzaren kontra, Iruña-Veleiak merezi du-eta, baina badirudi grafitoen benetakotasun-faltsutasunaren inguruan azken hamasei urteotan mantendu den debatea ezkutatu egin nahi dutela eta hori akats larria litzateke. Zeren eta oraindik auzia ez da argitu, nahiz eta kondena bat egon den:

2006an ezagutarazi ziren ezohiko grafitoei oraindik ez zaie datazio frogarik egin. 291 grafitoetatik 37ri bakarrik egin zaie nolabaiteko analisia laborategian, pertsona bakarrak eginak –nahiko ote?–: 37otatik bat benetakotzat eta 36 faltsutzat jo zituen. Baina beste 254 grafitoei (% 87!!!) ez zaie inolako analisirik egin, ‘linboan’ daude, haien artean hezurrean, adreiluan eta beiran egindako denak.

Ehunka pieza garbitu gabe daude oraindik, Arabako Diputazioak jarritako eragozpenagatik. Ertzaintzak polizi-txosten mardula osatu bazuen ere ez zuen argitu nor zen-ziren faltsutzailea(k), ezta faltsuketak non-noiz-nola egin ziren ere. Ekintza ‘kriminala’ argitu gabe dago, beraz.

Epaileak Eliseo Gil kondenatu zuen arren, honelatsuko esaldiak idatzi zituen sententzian: “Ez da behar bezala frogatu berak egin zituela bere kabuz grafito garaikideak”. Eliseo Gilek helegitea jarria dauka sententziaren aurka. Bakoitzak atera bitza ondorioak.