Nolako janaria nahi dugu etorkizunean, araberako laborantza kudea dezagun hemendik aintzina. Hor da desafioa, hotz eta gordin.

Ez da egunik gure inguruko telebista ala irratietan, ez baitaukute emankizunik eskaintzen saltegietan dugun janariaz dudatzeko. Bada beldurtzekoa, bada nazkatzekoa. Salgai ezarria den janariak baimenak baditu nunbaitik horra heltzeko, eta bizkitartean hobe nor bera mesfidatzea.

Lehen, etxetan ala ostatutan jaten zena herriko ohidurak behartua zen guti aski. Nahitaez lekuan lekukoari jarraiki behar zen, bere abantaila eta arrangura guziekin. Aspaldiskoan, eguneroko janaria publizitatearen menpe jarria da, eta iragarki horiek darabilate hara eta huna.

Zer balio dute gobernuaren aholkuak “egunero bost fruitu eta barazki jan behar dira”, saltegi apal buruan ezarria den golden sagar distiratsuak zahi hutsaren balioa besterik ez badu, dena fazoin dena pozoin!

Berriz kausitu ditugu Solagroko ikerlariak, beren Afterres 2050 aurkeztu daukutela. Agertzekoak dira naski Lurramako hitzaldietan.

Okzitaniako Tolosan jarria den elkarte hunek ikerlan sakon bat bururatu berria du. Erakusten dute 2050ean bestelako jateko moldeak behar genituzkeela lehenetsi. Sobera haragi eta esneki iresten dugula egunero, sobera azukre eta sobera gatz. Beharko litekeela fruitu eta barazki gehiago, arrainkia usuago, ogi zuria baztertu eta irin osoa duen ogia gozatu...

Gaurko bizi eta jateko moldearen ondorioz zernahi gaitz agertzen ari da hiri eta kanpañetan. Askoren sendotzeko eginahalak hobetuz doatzi medikuntzatik, baina osagarriak janaria du lehen bermea.

2050erako laborantzak sendoa eta iraunkorra izatekotz, baztertu behar ditu peztizida eta onkailu artifizial gehienak. Kalitatezkoa izateko, janariak ez du alabaina pozoin arrastorik onartzen ahal. Urak ere edangarria gelditzekotan, arta haundiz zaindu behar du lurrazalak.

Petrola bezalako erregaiak zuhurki baliatzen ikasi beharko, oraingo arabera ordukotz mendratuak izanen baitira lurpeko lehengaia... Burrunba gutiago beraz etxaldetan traktur handiekin, eta zalaparta gutiago janariaren harat hunatetan, neurriz alorretan eta bidetan.

Lurrak beste erabilpen bat merezi izanen du. Uste izan bada mende erdi batez kanpotik ontuz baliatzeko egina zela, berriz ikasi beharko lur mamiaren berezko emankortasuna baliatzen!

Jakintzak hedatu dira industriaren eskutik, onkailutan, tresnerian ala inguramenaren eta laborantzaren menderatzeko moldetan. Kalte eta kutsadura sobera izan dela onartzen uzkur gaude oraindik. Baina norabideak argitzen ari dira: osagarria janaritik, iraunkortasuna lehen helburu sail guzietan.

Orduan menturaz zuzentasun gehiago mundu huntan.