Mugarik gabe, baina ez mugagabe
Sardina bat... bi sardina... topatu ziren...
Atlantikoan, Mediterraneoan, Indikoan, Pazifikoan… Gauez bada, 25-55 metroko sakoneran; egunez sakonago, 100 metrorainokoan, harrapariengandik babesteko.
aurre egingo dieten hedabide independenteak
Sardina europarra (Sardina pilchardus)
TALDEA: Ornoduna / Arraina.
NEURRIA: 15-30 cm. 10 urtetik gora bizitzera iritsi daitezke.
NON BIZI DA? Espezie pelagikoa da, itsasoko sakonera ertainean bizi delarik (25-100 m). Ozeano Atlantiko ekialdean (Europa eta Afrikako kostaldean) eta Mediterraneoan topatu daitezke. Hemendik haratago ere sardinen ahaide ugari daude, nahiz eta tokian toki, espezie ezberdinak izango diren (adib. Sardinops sagax Afrika hegoaldean). Normalean sarda handiak kostaldera hurbiltzen diren arren, garai batzuetan ozeano zabalean mugitzen dira.
ZER JATEN DU? Planktona (zooplanktona eta fitoplanktona). Igerian doazela ahoa irekita mantenduz, irensten duten ura zakatzetan zehar iragazten dute eta eremu pelagikoan esekiduran dauden arrautza, larba, krustazeo edo landare mikroskopikoz elikatzen dira.
BABES MAILA: Ez dago babestua.
Ozeanoaren arabera espezie bat edo beste izanda ere, gertuko ahaide gara denak, eta antzeko bizimodua daramagu. Taldekoi izaera muturreraino eraman ohi dugu, sarda erraldoietan elkartzeak harraparien mehatxuaren aurrean bizirauteko aukerak handitzen baitizkigu (komunitatearen garrantzia!). Gure gorputzaren txikitasunetik abiatuta, talde modura gara handi.
Kantauri itsasoan bizi garen sardina europarron kasuan (Sardina pilchardus), ugalketa-sasoian gutariko eme (ama) bakoitzak 50.000 arrautza inguru askatuko ditugu; udazkenetik uda hasierara, hainbat errutetan. Behin askatutakoan ez ditugu zainduko; baina badakigu, hainbeste izanda, batzuek behintzat biziraungo dutela (“r” estrategia deritzo horri). Igerian eman ohi dugu bizi osoa, taldekideen norabide berean betiere. Horrela, sarda erraldoiak sortzen ditugu, munduko handienak: esaterako, gure Afrika hegoaldeko ahaideen (Sardinops sagax) kasuan, haien migrazioan mugitzen den biomasa Afrikako sabanako animalia-saldoen parekoa da...
Baina talde modura indartzen gaituenak talde modura zaurgarri ere egiten gaitu, klima-aldaketaren aurrean. Itsasoko uraren tenperatura igo ahala, arrautza gutxiago errun ditzakegu, eta fitoplankton eta zooplanktona gutxitzen den heinean, gutariko gehiengoa kaltetua izango da. Honetaz gain, ozeano batean ala bestean, turismo gastronomikoa erakartzen dugu, ez baita makala gure elkarretaratze handiek harrapakariengan pizten duten interesa. Gure arrautzek eskaintzen duten elikagai iturriaz gain, sardina helduok hainbeste igeri egiteak gihartsu egiten gaitu, proteina iturri aberatsa (arrain “urdinak”) gara munduko harrapakari anitzentzat; hala nola zetazeoentzat (izurdeak, baleak…), itsas-hegaztientzat (ubarroiak, zangak…), marrazoentzat, nahiz bestelako arrain handientzat. Eta zeresanik ez, gure harrapakari nagusiari erreparatuz gero. Errespetu bat zor diguzue, bai; munduan arrantzatzen diren arrain guztien laurden bat garen heinean, ia 4 milioi tona sardinako kontsumoari eusten baitiozue.
Zuen kulturaren parte gara gainera. Autobusean sartu ezinik zabiltzatenean, gurekin oroitzen zarete. Ez da kasualitatea, XIX. mende hasieran Napoleonek arraina usteldu gabe mantentzeko modua asmatzen zuenarentzat ordainsaria eskaini zuenetik, kontserba izan baita gure patu nagusia. Bestalde, gatzez estalita lehortzeak ere fama handia ekarri digu: gogoratu bestela, batez ere garai haiek bizi izan dituzuenek, sardinzar kutxa borobilak (kontuz, Norvegiako lehengusu diren sardinzarrekin nahastu gabe, Clupea harengus, gazteleraz arenque). Badira sardina keztatuak ere, kutixi modura… Eta txokolatezkoak ere bai, Gabonetarako. Sardinak nonahi. Neguko inauterietan sardina lurperatzeko ohitura ere baduzue… Eta, bide batez, ezin uler zitekeen arrantza munduan emakumezkoek izandako papera, gu gabe; bai gu harrapatzeko sareak prestatu nahiz konpontzean, bai kontserba-industriako lanean. Eta oroitu, Santurtzitik Bilbora hor ibiltzen ziren lehengo sardinerak…
Kantauri itsasoan, uda garaian, kostaldera hurbiltzen garenean, euskal arrantzaleek inguraketa-sarearekin (“traina”) harrapatzen gaituzte, ilunabarrean (“ardoran”) eta egunsentian (“alban”): azken kasu honetan sardina bereziki “frexkue” izaki, preziatuago izango gara lonjan. Uda hasieran sardina gehienak hegaluzeen beita modura erabiliko gaituzte (“parrotxa” izenez ezagutzen dira horretarako aproposak diren tamaina txikiko sardinak). Hala, arrandegietara uda amaiera-udazken hasiera aldera helduko gara, behin hegaluzeen kanpaina amaituta. Udako jai herrikoietan parrilatan topatzen gaituzuenean, beraz, erreparatu ea nongo arrantzaleek hartu gaituzten, eta non, jakiteko bederen.
Azken urteetan gure kostaldeko sardinaren arrantza Kantauri ekialdeko eremu zehatzetara mugatua egon da. Adierazgarria. Aurten berriro ere Kantauri osora zabaldu da arrantza; zorionez, beti ere sasoiak ongi aztertu eta errespetatzen badira. Asko baikara, leku askotan; baina ez une oro, ez nonahi, eta aldaketarik ezean, ez betiko. Zaindu gaitzazue, jaietako sardin-erre usaina ondorengoek ere ezagutu dezaten.
Txikitik handitasunera, ea beste zein arrain ausartzen den gure kantuan batzera. “Jarrai dezala..."…
Lurreko bi heren baino gehiago ura da; ur horretatik %96, ozeanoetako ur gazia. Eguzki izpiak ozeanoetako lehen 200 metroko sakonerara heltzen dira, eta bertan bizi dira munduko arrantza industriak ustiatzen dituen espezie ia guztiak. Aitzitik, zientziak gehiago erreparatu izan... [+]
Askorentzat uda soinuaren egilea da hegazti hori eta, seguruenik, hau dela eta mila izen ditu Euskal Herrian. Hauetako batzuek bere ‘txrriiii-txrrriiii-txrriii’ kantu deigarriari egiten diote erreferentzia: txirritxori, zirringilo, irrigo edo kirrilo, adibidez. Beste... [+]
Gorputzeko ezkatak kolore berde bizikoak ditu; biziak eta deigarriak. Eta horiekin nahasten dira, sare bat osatuko balute bezala, orban beltzak, bizkar osoan zehar. Gizakiaren begietara gardatxoa gardatxo egiten duena, ordea, saihetsean aurkituko dugu. Bertan, lerrokatuta,... [+]
Haurtzaroan, lursailen batean, parkeren batean edo baserri giroko lurretan sarritan izaten genituen “txitxareak” eskuartean… Jolas guneak gero eta artifizialagoak diren garai hauetan ordea, zaila da hiri nahiz herri-guneetan halakoak topatzea. Baina itsasoko... [+]
Kaxalotea edo zeroia (Physeter macrocephalus) munduko horzdun zetazeo handiena da, eta baita munduko horzdun animalia handiena ere. Beheko barailan soilik ikusten zaizkio hortzak, baina bakoitzak kilo bateko pisua izan dezake. Izatez, ez dago oso argi zertarako erabiltzen dituen... [+]
Gure hondartzak marrazoz beterik daude. Igerilariak lasai egon, kostaldean 100-200 metroko sakoneran ditugun hondartza zabalez ari bainaiz. Bertan bizi da Atlantikoko marrazo ugariena eta txikiena.
Anbotoko Mari ezagutzen dugu askok, Aralarko dama, Aketegiko dama eta beste izen ugariz ere ezaguna dena. Amalur izaki gorputza hartua da Mari, gure jainkosa, euskaldunon artean ezaguna. Soineko apainez jantzitako andere bezala aurkezten da herri askotan. Baina nor ote da Mari... [+]
Gaur aurkezten dugun intsektuaren izen zientifikoak, besteak beste, bi gauza azaltzen dizkigu: alde batetik, gorria dela (ez erabat) eta ez duela hegorik. Okerrak ez dira biak ala biak, baina gorria ez da bere kolorazio bakarra, eta hegoak ere izan baditu, baina beraien tamaina... [+]
Sugea entzun eta leku lehor bat etorriko zaio burura askori, narrastiek beroa behar dutela ondo barneratua baitu gizakiak. Suge guztiak ez dira berdinak, ordea; denek ez dituzte baldintza berak gustuko, eta horri esker dago, besteak beste, dagoen dibertsitatea. Bakoitzak bere... [+]
Itsasoan badira landareen itxura izan arren animalia harrapari diren izaki eder batzuk: anemonak. Kantauri itsasoan hainbat anemona espezie ditugun arren, bada bat, guztien artean bereziki erraz atzemateko aukera eskaintzen diguna: itsas-tomatea.
Ugaztunei eskainitako azken artikuluaren amaierako hitzak hurrengo animalia aurkezteko aitzakia paregabea dira. Bertan esaten genuen muturluzeak erreka “garbi eta txukunak” behar dituela, kutsadurarik gabeak baina elementu natural anitzekin. Animalia txiki horren... [+]
Antxoa, bokarta edo albokartia, gure arrain komertzialen artean txikiena, euskal kostaldera hurbildu da.
Katalanen ustetan artzainak engainatzen omen ditu hegazti honek: “enganyapastors”. Espainiar eta latindarrek, aldiz, ahuntzari esnea kentzen diola diote, hortik datorkio hain zuzen ere izen zientifikoan (Caprimulgus europaeus) islatzen den caprimulgus (capra... [+]
Leihatila honetan behin baino gehiagotan azaldu ditugu Ama Naturaren engainuak bere izakiak babestearren. Batzuetan, erle edo liztor itxura zuten euliak ekarri ditugu, beste batzuetan inongo arriskurik ez duten arrisku-kolorazioko intsektuak ere bai (kolorazio aposematikoa... [+]
Nekazal eremu lehor baten erdian ageri da putzua. Txikia da tamainaz, eta ez oso sakona. Egunak dira euririk egiten ez duela, baina oasi txiki honek oraindik ere aurretik bildutako urari eusten dio. Gauak eremua irentsi du eta isiltasunaren erdian kantu bakarti bat entzun da... [+]