"Ez egin kasurik, beste feminazi bat da"
Lotia naiz normalean. Astean zehar batez ere. Ikastola, azterketak, lagunak, partikularrak… dena egin ondoren ez dago ohea ez den besterik nire buruan. Baina gaur, gaur ezin dut lo hartu. Ezin ditut pentsamenduak antolatu, eta oraindik gutxiago gertatutakoak ahaztu.
Banekien horrela pentsatzen zuen jendea zegoela munduan. Baina nire herrian, nire ikastolan, nire gelan, ez zen posible! Suposatzen dut inozo samarra izan naizela. Ez nuen ikusi nahi egia:
Beti sortu da horrelako tentsio bat gelan, emakumeen alde egin denean; jasan dituzten injustiziak gaitzetsi ditugunean; edo mutil batzuen jarrerak kritikatzean. Lehergailu moduko bat den tentsioa da. Zuk badakizu hor dagoela, nik badakit, berak ere: gelako 26ok dakigu. Baina inork ez du ezer egiten. Ez dago lehertuko dela pentsatzen duenik. Hala ere, azkenean lehertzen da. Hainbeste denbora daramazu pentsatzen zeinen errua izango den gertatzen denean, zeinek jasan beharko duen hutsegitea, nola erreakzionatuko duzun… ez duzula pentsatzen zuk esandako zerbaitek sortuko duela eztanda. Hori da okerrena, eztabaida nik sortu dudala erantzutean.
"Neska batzuek mutil talde batengandik genero indarkeria jasaten duten bezala, mutilek ere jasaten dute neskengandik".
Buruan dut oraindik esaldia. Nola geratu behar nintzen isilik? Nola? Tira, agian gehiegi berotu naiz, baina ez buru eta ez hanka ez duten horrelako esaldiak entzutean sutan jartzen naiz. Sutan. Izan ere errespetu falta bat da, bai indarkeria jasan duten emakume guztientzat eta bai gaiari ikusgarritasuna ematen saiatzen ari diren emakume eta gizon guztientzat. Horrelaxe esan diot, eta zer ez dit ba erantzun, berak egia zioela, feministek ezkutatzen zuten egia.
Erantzutera nindoala entzun dut nire atzean min gehien eman didana. Horrelako norgehiagokak gertatzen direnean ez da zaila zure burua pertsonez osaturiko borobil baten barruan ikustea. Eta horixe bera gertatu zait. «Ez egin kasurik, beste feminazi bat da». Hitzik gabe geratu naiz. Geldirik. Izoztuta. Nola esan dezake hori norbaitek? Ez dakit.
Gelatik atera eta piper egin dut. Ez dut ondo jokatu, baina joan egin behar nuen. Hurrengoan, haserrea menperatzen ikasten badut, aurre egingo diet. Horixe baietz.
Gauerdia da. 2018ko otsailaren 18a. Aharrausi egin eta lo hartu dut.
Jone Alberdi Goya. Laskorain Ikastolako DBH 4. mailako ikaslea
Artikulu hau Tolosaldeko Atariak zabaldu du eta Creative Commons lizentziari esker ekarri dugu.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Urte bat bestearen ondotik, 87 urte joan dira astelehen lazgarri hartatik, apirilaren 26 hartatik; azoka eguna Gernikan, heriotza eguna. Suzko eta berunezko egunak eta urteak ondoren. Hildako ugariren gainean porlana eta isiltasuna. Porrota eta sufrikarioa. Nortasun debekatua,... [+]
Garai batean nire ustez naftalinaz gainezka zeuden esaldiak erabiltzen hasia naizela antzeman dut. Zahartzen ari naizen seinale ote? “Osasuna badugu behintzat-eta, gustura egoteko moduan gaude!” edo “gure garaian jan ez, baina barre...”. Eta tristuraz... [+]
Azken hamarkadan, EAJk hiru harrobitatik datozen kargu publikoen esku utzi du Eusko Jaurlaritzako sailen kudeaketa. PwC eta Andersen bezalako aholkularitza-enpresetan aritu zen talde bat nabarmentzen da. Beste talde garrantzitsu bat karrerako funtzionarioek osatzen dute... [+]
Ramadana bukatzear zela sortu zen zalantza irakasleen artean: familia musulmana duten ikasle batzuek adierazia zuten, ramadanaren amaieraren ospakizuna zela eta, ez zirela egun horretan joanen gelara. Ekintza horren bidez –aipatu zuen irakasle batek– argi gelditzen... [+]