Irakurri berri dut Argiako albistea. Oraingoan ere Whatsapp bidez iritsi zait. Beti bezala Mikel zoragarri egon da. Barruak mugitu zaizkit. Ez zegoen beste aukerarik.

Bizitza aldakorra da. Garatzen goaz, heltzen, zahartzen, alegia. Umeak edozein garaietan dira etorkizuna, hortaz: izatez dira etorkizuna. Nola zaintzen ditugu? Eta konkretuki: gure sisteman eskola giroan nola dira zainduak?

Argi dago eskolako testuinguruan umeen ongizatea dela denen helburu. Bihotzez ekiten diete gau eta egun hainbat eta hainbat irakaslek ere. Nahikoa al da hori jazarpena ekiditeko? Ezetza biribila da.

Azkenaldian irakurri ditudan hainbat idatzik nahasmen ikaragarria sortu didate. Horietako bat, agresibotasuna gorpuztearen inguruan. Bai, oraintxe azalduko naiz. Umeak agresibotasunarekin erlazioa duten ekintzetara animatzeko gomendioaz ari zen idatzia, umeek sentitutako agresibotasuna gorpuzteaz eta kanporatzeaz jolasaren bidez.

Halako zerbait. Tira. Heldutasunean bulkada agresibo hori besteekin partekatuko bagenu, bada, eskerrak, eta inoiz ez nuen pentsatuko adin honekin zigor kodeari eskerrak emango nizkiola: eskerrak zigor kodeari, hori etengo lukeelako bat-batekotasunean behintzat. Eta agresibotasuna bat-batekotasunean eten behar da. Sentitu bai, onartu bai, kudeatu ere bai, gorpuztu inoiz, eta are gutxiago besteekin ditugun hartu emanetarako. Paulov eta Skinner zergatik eta zertarako ahaztu ditugu? Beraiek zientzia sortu zuten. Zientzia zer den ez dakienentzat, Kuhnen gomendioa egokia da. 

Jazarpena zer da ba? Indarkeriaz, psikologikoaz eta fisikoaz, denboran zehar batek edo batzuek beste bati sufrimendua eragiten diotenean. Eta sufrimendua hitza hitz potoloa da. Estresak, antsietateak sufrimendua dute osagai. Gizakiek bere buruaz beste egiten dutenean, beraien sufrimendua pairatu ezina zaielako izaten da. Hortaz, hartu dezagun eskolako testuinguruan dohain sortzen den sufrimendu hori kontuan. Hezkuntza komunitateak horren ardura hartu behar du.

Eta ez, ez da onargarria jazarpena jasaten dutenak taldez, gelaz, eskolaz aldatzea, beraiek ez baitira arazoaren gakoa. Gakoa jazarpena burutzen dutenak dira; agresibotasunean, sufrimenduan ondo sentitzen ikasi dutenak. Hori “des-ikasi” behar dute. Eta ikaspen horretan jarraitzen duten bitartean, hau da jazarpenaren gurdiaren gidariak diren bitartean, eskolatik kaleratuak izatea aukera egokia da. Hala izan bedi.