2010eko urrian atxilotu zuten Egoi Irisarri iruindarra, Euskal Herriko beste 14 gazterekin batera. Guardia Zibilaren eskutan, inkomunikatuta, izan zen bost egun luzeetan torturak jasan zituen Donibane auzokoak. “Egun horietatik bi pertsona ditut gogoan” azaldu du Euskalerria Irratian Irisarrik, “Leher eginda nengoen torturengatik eta Gregorio Marañon ospitalera eraman behar izan ninduten, artatu ninduen erizainak bikain tratatu ninduen; eta nire kasuan ere tokatu zitzaidan ofiziozko abokatua oso ona izan zen eta nola nengoen ikusita, epaileari tratu txarrei buruz galdetu zion. Nahiko nieke biei eskertu zeren eta momentu horietan oxigenoa izan ziren neretzako”. Bere aurrean egun ministroa den Fernando Grande Marlaska epailea eserita izan zuen Egoi Irisarrik, “Torturak kontatzen nizkionean, primeran gogoratzen dut nola irribarre batekin entzuten zituen, erabat lekuz kanpo zegoen bere jarrera”.
Irisarrik, aitortza ofizialen esparruan egindako bidea balorean jarri du. “Tortura jasan dugun pertsonoi gertatzen zaigu berbiktimazio bat: torturatzen gaituzte baina kontakizun ofizialak ukatzen du eta ez zaituzte aitortzen eta hor baduzu hesi bat, horma bat gainditu beharra”. Zentzu horretan Torturatuen Sareak egindako lan kolektiboa azpimarratu du Donibanekoak. “Ariketa kolektibo moduan planteatu dugu, bidean lagunak, kideak…behar direlako, hainbat zauri berrireki behar direlako bide honetan, orain arte bizitako errelato ofizialaren gainetik beste errealitate bat erakusteko”. Ariketa kolektibotik harago, maila pertsonalean “Ziklo baten itxieratzat” hartu du aitortza ofiziala Irisarrik, “lagun eta senitartekoekin partekatzeko ziklo amaiera bat”.
