As últimas eleccións municipais celebradas o pasado 28 de maio deixaron unha vez máis en Barcelona un resultado moi estreito. Até a entrada de Ada Colau en 2015, o Alcalde Xavier Trias convergent, aos 76 anos, desmente as enquisas e gana con case 150.000 votos e 11 concelleiros. Sen dúbida, o feito de que se convertese na única alternativa a Colau axudoulle a sumar votos, sobre todo nas zonas máis adiñeiradas da cidade, nas únicas nas que a participación non descendera, xa que en toda a cidade descendera seis puntos respecto das de 2019.
O Partido Socialista de Cataluña (PSC) de Jaume Collboni e o Barcelona en Comú (BeC) de Ada Colau, os dous partidos que gobernaron a cidade en coalición nos últimos catro anos, quedaron en segundo e terceiro, respectivamente, por 141 votos. Por tanto, os 10 asentos do PSC e os 9 do BeC necesitaban necesariamente o apoio doutro grupo para conseguir a maioría absoluta (21) e destituír ao gañador. Nun principio toda a presión tíñaa ERC, que se afundiu até 5 concelleiras, perdéndose 85.000 votos e a metade dos seus asentos na pasada lexislatura.
A ERC xogou un papel importante na política catalá nos últimos anos e, sorprendentemente, podería volver ao segundo posto nun futuro próximo. Atrapado no rol subordinado do novo independentismo dereitista e neoliberal de Junts para levar a cabo o procès, apostou por cambiar a política de emancipación e acordos, marcar o perfil á esquerda e atraer votantes de PSC e Comúns, o que parece pór en cuestión a hexemonía que supostamente conseguira. Se gana por unha banda, perde por outro e viceversa, e a xente non está a medias.
O enfado e a desesperación de moitos axentes, institucións e movementos sociais de Barcelona con Barcelona en Comú foron terribles
Consciente diso, desde Comúns despediuse a Ernest Maragall, candidato de ERC a Barcelona aos 80 anos. Arrebatáronlle a alcaldía hai catro anos –aínda que gañou as eleccións– grazas ao apoio de Manuel Valls, primeiro ministro francés que representa a marca branca de Cidadáns, tras un acordo de goberno co PSC, e agora pedíanlle que apoiase outro acordo "de esquerdas" co PSC, independentemente de que o PSC promove a mesma política neoliberal de Junts. Pola contra, ERC priorizou o eixo nacional e negociou con Trias a concesión da alcaldía e a formación dun goberno unificado. A última hora, Madrid fixo estalar todo.
Jaume Collboni foi nomeado alcalde de goberno individual, cos votos de Comuns e sorpresa do catro concelleiros do Partido Popular. A man dereita de Colau asegurou publicamente días antes que cos seus votos non facilitaban esta ecuación, pero todo foi modificado polo pacto do bipartidismo español e polos cambios posturales que sufriu o ex alcalde tras reunirse cos seus concelleiros poucas horas antes da sesión de investidura.
O enfado e a decepción que moitos axentes, institucións e movementos sociais da cidade sentiron co BeC foron enormes. Nas dúas últimas eleccións obtiveron moitos votos pola súa esquerda, que afectou en gran medida á CUP, que por segunda lexislatura consecutiva quedouse fóra do concello. BeC demostrou que dá prioridade á continuidade da política estatal e a ser o báculo do PSOE en lugar de construír pontes coa esquerda soberanista e independentista. E iso, desgraciadamente, é unha mala noticia para moitos de nós, pero tamén para eles, para acabar coa Iniciativa per Catalunya Verds (ICV) reducida á mesma zona residual que tiña antes do M15. E non, non dicían que ese era o obxectivo cando naceron Guanyem Barcelona.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Wikipedia.org considera que Gish gallop (galope de Gish) ou a metralladora de falacias "é unha técnica de controversia que ataca ao opoñente co maior número de argumentos posibles, sen ter en conta a exactitude ou solidez deses argumentos" e tería como efecto colateral a... [+]
A orixe do termo sitúase a principios do século XIX. Naquela época, as pretensións imperialistas dos liberais ingleses chocaron cos rusos, que se estendía en Asia e obstaculizaban os desexos de colonización de Inglaterra. Para protexer os seus intereses, Inglaterra... [+]
A través da aplicación Wallapop vendín uns altofalantes mediocres antes do verán. Quizá a descrición do produto estaba un pouco inchada, é certo. O comprador púxome tres de cinco estrelas. É evidente que non valía a pena.
A semana seguinte, levei en coche desde Irun a... [+]
A outra vez estiven no enterro do pai dun amigo. O noso amigo pediunos aos presentes que tomasen unha flor dos ramos, si así o querían. Non podo dicir que non ás flores, moito menos ás rosas, sobre todo ás vermellas. Así que collín unha fermosa rosa vermella.
Coa rosa na... [+]
Os nosos pobos e cidades non nos coidan. Fáltanos terra, zonas verdes, espazos comunitarios. O noso pobo está deseñado ao servizo do capital. No pobo dos coidados, con todo, a vida é o centro.
Antes había unha rúa principal, unha rúa xigantesca que atravesaba a cidade. O... [+]
Hace uns días, o novo ministro francés do Interior, Bruno Retailleau, uniuse á chamada "confusión migratoria", unha das cuestións máis perentorias. Fixo chegar aos prefectos do Estado uns mandatos claros: tolerancia cero cos inmigrantes e coas estruturas e os prisioneiros... [+]
O 15 de outubro, nos encontros de economistas de traballo, celebrouse unha interesante mesa redonda. Na mesma participaron a patronal, o Instituto Nacional da Seguridade Social e unha central sindical de Osakidetza. O tema de debate foi o absentismo que cada vez ten maior... [+]
No último ano sucedeume ver a persoas relacionadas co ámbito non profesional en grupos dixitais que utilizaron a intelixencia artificial para dar argumentos aos demais. O compartido como propio. A propia, pero non a vinculada ao sentido da propiedade, senón a procesada desde... [+]
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do... [+]
A sociedade na que vivimos está absolutamente baseada na subordinación. Ao longo dos séculos, a nosa vida foise configurando conforme a ela, e aos poucos a competencia de decisión, a liberdade e a soberanía fóronse reducindo. Ás veces quitáronnolas con forza, ás veces... [+]
O que me exasperaba moito é a maneira en que algúns médicos falan ao paciente. Fálannos de dor coma se fósemos nenos. Como me fixeron dous transplantes renais, sei de que me refiro: entre outras cousas, puxéronme un tubo no interior do pene. Debido á anestesia, non... [+]
Os dous principais electos de Kanbo (o alcalde e o primeiro ministro) son os rabiados. Tres cidadáns foron golpeados cunha plainta, por protestar a favor do desaloxo da veciña Marienea.É a segunda vez que, ás 06:00 da mañá, sácannos da cama (co veciño), un dez con... [+]
“Chegounos o momento de propostas valentes, integrais e nobres (…) para que Euskal Herria volva entrar entre as revoltas do mundo”, afirmou a amiga Hartu López Arana no seu artigo de opinión “Por unha agresión eficaz” publicado en xullo de 2018 na revista ARGIA... [+]