A axencia Aemet cualificou de "histórica" a tormenta do 29 de outubro en Valencia, a maior pinga fría rexistrada nun século no Estado español. Pero iso non explica nada do sucedido. Á marxe doutras razóns relacionadas co enloquecimiento do clima e a man humana, moitos critican a neglixencia da Generalitat Valenciana ante a emerxencia.

Ese día, a axencia meteorolóxica había emitido un aviso vermello desde primeira hora da mañá, a Confederación Hidrográfica do Júcar tamén dera a alarma ao mediodía, pero tardou case oito horas en activar o aviso ao Goberno de Carlos Mazón do pp. Xa era tarde. É máis, o propio Mazón á primeira hora da tarde, cando aínda estaba por chegar o peor da tormenta, dixo que a situación estaba “estabilizada” e que o peor pasara. O presidente da Comunidade Valenciana ha negado este erro nas redes sociais por parte do Goberno valenciano.

"Negacionismo climático criminal"

É evidente o abandono que mostrou o pp valenciano no que se refire ás medidas para facer fronte á emerxencia climática. Unha das primeiras cousas que fixo Mazón cando chegou ao poder co apoio de Vox foi o peche da Unidade de Emerxencias de Valencia, dicindo que era un “chiringuito”. “O negacionismo climático criminal”, chámao o revista Contexto no seu editorial.

Doutra banda, a falta de máis medios de predición e dun protocolo claro ha agravado a catástrofe: “Se soubésemos con 24 horas de antelación cales serían as zonas críticas de Valencia, seguramente o aviso activaríase antes”, explicou á Vangarda un membro de Meteored. Nas redes converteuse en viroso a mensaxe difundida previamente por un agricultor que denunciaba que o radar de Aemet en Valencia non funcionaba. Despois, a axencia desmentiulle.

En Valencia “a choiva non sabe chover”, lembrou Núria Cadenés na súa crónica en Vilaweb, tal e como sinala unha coñecida canción daqueles territorios. Neste medio explican suceder en Paiporta (máis de 40 mortos): cando chegou a tormenta do río Xiva que divide o pobo, non tiña choiva: “Ninguén lles avisou da chegada do inferno ao pobo”. E iso é responsabilidade das autoridades.

Grazas Mercadona

Nesta ocasión habemos visto que o negacionismo e o negociionismo poden ser sinónimos. Sen avisar, a xente foi enviada a traballar igualmente pola tarde. A producir. Nas redes coñecemos os testemuños de traballadores de multinacionais como Mercadona, Ikea e outras que non pecharon portas: “Fixemos a vida por vender catro cousas”, dicía un deles. Mentres tanto, o alcalde de Valencia (pp) agradeceu a Mercadona a repartición de alimentos entre os afectados polo incendio.

E hai quen din que todo isto sería moito peor si Franco non desviase a conca do río Turia. Varios medios da dereita destacaron que as obras realizadas despois da Gran Riuada de 1957 salvaron a cidade das augas. Pero os mapas non o mostran, xa que Turia foi sobre todo o sur da “nova” que foi absorbida pola auga.

Polígonos e marxinación na periferia sur

Nesta periferia meridional construíronse durante décadas polígonos e autoestradas entre os pobos e as terras agrícolas. Pero os traballos de mantemento foron escasos, como o da regata Xiva, que recibe moita contaminación e sucidade, tal e como explica Vilaweb.

Paiporta, Alfafar, Aldaia, Torrent... son algúns dos pobos da zona. Os máis afectados polo temporal, os que máis mortes tiveron. E si colocamos dous mapas xuntos, digamos, ao carón da zona sur da canle Turia, capturada polas inundacións, e a outro da renda per cápita do barrio por barrio, darémonos conta de que é demasiado parvo pensar que todo isto sucedido non é máis que o destino dunha tormenta “histórica”.