Monólogos
Empecei a redactar mentalmente o meu artigo mentres estaba no coche. Normalmente teño as mellores ideas no coche, mentres condugo só. Voume a Bilbao, ao teatro Arriaga. A compañía Artedrama pon hoxe en escena a obra Miñan. É venres, 25 de outubro.
Achegándome ao atrio do teatro, é unha alegría palpar a expectación da xente, noto a efervescencia da primeira fase no ambiente. Sexa intelixible ou non, unha creación vasca non ocupa todos os días os asentos do Arriaga. A xente foise sentando aos poucos no seu sitio. A voz de megafonía en eúscaro e castelán pide que non se utilicen pantallas iluminadas e que o teléfono se apague ou cale, por esta orde. Apagáronse as luces.
Unha espiña atravesoume a satisfacción. Desgraciadamente, Miñán non é unha ficción, nin unha viaxe a Europa da guineana Ibrahima Balde. É o retrato da barbarie mundial sen adornos
Sambou Diaby terminou a obra coa frase "a vida non é tan fácil de dicir" despois dunha hora e media de ausencia por parte da actriz. A continuación chegou unha onda de aplausos, que durou preto de dous minutos, segundo informou Interior. Na oitava fila vin a Gorka Urbizu que se secaba as bágoas, así que me permitín facer o mesmo. Mentres tanto, o director de teatro Ander Lipus presenta todo o grupo de traballo sobre o escenario: actores, coreógrafos e responsables de escenografía, iluminación técnica e outros membros de Artedrada. Na repartición tamén estarán Timberlake Wertenbaker, autor da adaptación do libro, Amets Arzallus, e o propio Ibrahima balde, entre outros. Os sorrisos e as bágoas mestúranse. Foi un momento moi emotivo, aínda que non parece que se leu así.
O público saíu satisfeito da actuación. Mereceu a pena! -dixo a xente con xestos da cara-. Pero ao ir cara ao coche, unha espiña atravesou a miña satisfacción. Desgraciadamente, Miñán non é unha ficción, nin unha viaxe a Europa da guineana Ibrahima Balde. É un retrato da barbarie do mundo sen adornos, que se le nas letras en primeira persoa, cheo de vivencias que ti e eu escoitamos con palabras, pero nunca sentín. E, como non, ten como protagonistas a persoas de carne e óso.
Tampouco podo esquecer o papel que deben xogar as manifestacións artísticas, a responsabilidade de denunciar e acabar coa inmensa inxustiza que se xerou na cultura do consumo salvaxe. Nese sentido, voume a casa contento porque a obra de teatro Miñan é unha confirmación da acción política. Hai dor aquí e hai dor alí.
Saudando aos demais, metinme no coche e, por demostrar a miña coraxe, decidín saír de Bilbao sen facer uso de Google Maps. De face á estrada, volvo reflexionar. Teño moitas sensacións na cabeza que non saberei escribir mañá. Cheguei a casa cunha dúbida e unha certeza. A certeza é que non podo ir a ningunha parte sen Google Maps. Pero me pregunto se todo o que vin hoxe farame perder o soño.
Aritz Peñagarikano
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
O Consello de Euskalgintza está a alertar da emerxencia lingüística que estamos a vivir nas últimas semanas. Pasaron bastantes anos desde que se empezou a describir a situación do proceso de revitalización do eúscaro no cruzamento, na rotonda, no inpasse e con palabras... [+]
O 25 de novembro, Día Internacional contra a Violencia Machista, a Secretaría Feminista do sindicato Steilas publicou un cartel: O noso corpo é un campo de batalla, e todos os centros educativos de Hego Euskal Herria recibírono. Queremos denunciar a violencia que sofren as... [+]
Vivimos nun contexto no que os discursos de odio antifeministas e racistas a nivel mundial están a aumentar gravemente. As narrativas de extrema dereita insérense en todo o mundo tanto polas
redes sociais como polas axendas políticas. O racismo e o antifeminismo... [+]
Moitas veces, despois de mirar as brumas desde a miña casa, ocorreume non coller paraugas, aínda que saiba que vou acabar de empapar. Por que será? Talvez non lle apetece coller o paraugas? Quizá coa esperanza de que non me molle? A pesar de todo, a conclusión foi sempre a... [+]
Recordo que con 16 anos, a Ertzaintza identificoume por primeira vez nunha concentración a favor do eúscaro ante os xulgados de Bergara. Criamos que en Euskal Herria era lexítimo o clamor pola euskaldunización dos tribunais, pero tamén entón faltaría algún permiso,... [+]
O desastre provocado pola pinga fría en Valencia deixounos imaxes dramáticas, tanto polas consecuencias inmediatas que tivo, como porque nos adiantou o futuro que nos espera: que este tipo de fenómenos climáticos extremos van ser cada vez máis numerosos e graves. Isto... [+]
A actualización do Plan Enerxético de Navarra pasa desapercibida. O Goberno de Navarra fíxoo público e, finalizado o prazo de presentación de alegacións, ningún responsable do Goberno explicounos en que consisten as súas propostas á cidadanía.
Na lectura da... [+]
Desde a desaparición da Unión Soviética, a rusofobia foi crecendo. O concepto de seguridade do Consello de Seguridade da ONU de 2002 é moi claro e indica que a seguridade e estabilidade do planeta deben depender dos Estados que non teñen intención de desafiar a Estados... [+]
Andoni Urrestarazu Landazabal naceu na localidade de Araia o 16 de xullo de 1902 e faleceu en Vitoria o 21 de novembro de 1993. Xa se cumpriron 31 anos e creo que é o momento de recoñecer o seu nome e ser, xa que non se coñece ben o legado que deixou. Umandi utilizou o nome... [+]
A escritura de autobiografía é, segundo din, a ferramenta máis eficaz para o desenvolvemento persoal, a máis liberadora. Tirar das cousas do pasado e lembralas, parece que axuda a desatar os nós do presente. Si, axuda a entender o presente e a debuxar un futuro que nos... [+]
Fixen un repaso desde o anuncio da pandemia até a traxedia de Valencia e concluín que a nefasta xestión institucional que ten a mentira e o forupe como devasa é constante da clase gobernante.
Non temos un gobernante substituto válido mentres este sistema pendular non se... [+]
O 19 de novembro é o día mundial do baño. Aínda hoxe, no século XXI, moitos traballadores e traballadoras, aquí, no País Vasco, non teñen dereito a usar o baño nas súas xornadas laborais. Exemplo diso son moitos os traballadores do transporte.
Os aseos son a clave da... [+]
O problema da vivenda é un problema estrutural que vén de lonxe. O que debería ser un dereito humano non é máis que un dereito subxectivo. Digo que é unha fraude porque, aínda que todas as institucións e todos os partidos políticos digan unhas palabras bonitas, non se... [+]
Para que o ensino concertado?
A nova Lei de Educación aprobada na CAV contra a maioría dos axentes da escola pública ten como obxectivo garantir a gratuidade do ensino concertado a través do financiamento dos poderes públicos. No Estado español tamén se anunciou unha... [+]
O 15 de novembro celebraremos en Errenteria-Orereta as tres xornadas organizadas polos diferentes axentes que conformamos Euskal Herria Digitala. Trátase dun taller de autodefensa dixital feminista e unha charla sobre a dixitalización democrática.
Os membros de DonesTech... [+]