Vin con desgusto a solidariedade vasca con Palestina dividida en dous partes –e non quixen entrar tamén en Twitter, polo mellor das miñas tripas, algún que outro, xa está–. Creo que é responsabilidade de Palestina non incrementar esa división.

Algúns ían estar tanto en San Sebastián como en Bilbao, e a maioría, eu creo, nun ou outro caso, pero na forma de ir aos dous. Creo que entre os manifestantes había un sentimento xeral importante en ambas as convocatorias: Gustaríanos protexer a Palestina, non somos equididistantes, non vemos a dúas caras na guerra.

Porque o Estado de Israel baséase na desaparición de Palestina, desde a propia teoría do sionismo, "unha terra sen xente para xente sen terra". É un estado genocida, basta con ver o mapa da Palestina durante décadas ou observar os datos dos mortos e refuxiados, para que quen queira saber sáibao. Os palestinos resístense á súa desaparición e, de cando en vez, en Gaza, en Cisxordania, nos territorios de 1948, nos campamentos de refuxiados e en calquera parte do mundo, gritan ou se desangran para escoitar esa desaparición.

Non podemos ser equididistantes porque ademais Israel fai ese xenocidio coa axuda dos estados do noroeste: Nin os nosos estados son equididistantes.

Mentres tanto, vemos imaxes nos medios de comunicación e saímos á rúa. Resúltanos difícil articular a solidariedade entre os pobos: sacar a bandeira palestina, un xesto no perfil das redes sociais, ir a unha manifestación, informar, sensibilizar... Parece que nada é suficiente. Tamén é decepcionante.

Con todo, en 2005, 170 asociacións palestinas, redes de refuxiados, organizacións de mulleres e sindicatos lanzaron a campaña Boicot, Desinversión e Castigo contra Israel (BDZ/BDS), co obxectivo de presionar de forma real a Israel en nome de tres dereitos fundamentais: o dereito a volver a casa dos refuxiados, o fin da ocupación dos campos palestinos nos territorios de 1948.

Esta campaña no mundo percorreu un gran camiño polas universidades, o mundo da música e do deporte, os municipios, os sindicatos, etc., e en Euskal Herria tamén obtivo bos resultados e consensos. A sociedade civil palestina chamou e déronnos unha ferramenta eficaz para traballar conxuntamente a solidariedade co pobo palestino no día a día.