Deixei ao neno na habitación, e eu vestinme durante catro minutos para darse conta de que tiven que pasar dúas veces para darse conta de que non teño brotes de pulamento, e que tiña gardados como souvenir para vestirme os calzóns de alguén. Eu só saberei perder que levo debaixo Spiderman. Vinte e cinco. Cinco minutos antes espiríase para vestir ao neno. Saín á habitación, “ímonos a vestir, na cintura”, e quitando unha perna do pixama que estaba na xerra, coa outra zapatilla, a parte superior a modo de buff ao redor do pescozo, correndo pola habitación, apagando a luz, imaxinando e iluminando debuxos no teito coa lanterna. Non serían cinco minutos.

Fallamos na primeira caixa, pequena, antes de saír de casa: o primeiro é levantarche e concentrar os teus momentos máis imaxinativos en horarios e pautas estrañas. Levantarse, almorzar, limpar, vestirse, arrincar. E téñolle que botar a rifa (eu son o seu primeiro encarcelero), para que aprenda a obedecer, porque canto antes, o profesor, o berritzegune, o pediatra, e todos os que lle rodean (a policía) empezan a chamar a porta. E si fósemos ricos, ou teniéramos máis proclives á educación privada, os cocientes poderían ser outros, e os problemas tamén poden ter unha caixa máis ancha. Pero estás nunha habitación de vinte e tres, e tes que estar quieta. Debes inclinarche a estar quieto e concentrarche para estar quieto. E no comedor, do mesmo xeito que na aula, está establecida a velocidade, o menú, que tes que comer todo, e coa comida pouca renovación, menos contos. Tamén pasaremos a tarde en caixa. Para iso estase preparando en todos eses lugares de oficina (colorido). Para vivir dentro das dimensións da caixa.

Polo momento tereille que ensinar a mirar polas ranuras das caixas, sen espertar demasiadas ganas de saír. Non sei. Dalgunha maneira terei que ensinarlle que de momento estamos condenados ás caixas, pero que chegará o día con capacidade para substituír os braguitas polos calzóns de Spiderman dunha amante, sen necesidade de que ninguén se decate. E ás veces tamén para baixar pantalóns. Depende do número de policías que vixíe.