Que se escoita no noso país de dous pobos oprimidos? Como non podía ser doutra maneira, nestes días Palestina ha adoptado grandes currais. Arden as últimas horas e os tertulistas mentres arden as casas palestinas. En Kurdistán tamén chove bomba, pero eles non tomaron a substitución dos grandes títulos de hoxe, a pesar de que Turquía bateu un dos maiores ataques dos últimos tempos contra as principais cidades de Rojava.

Tamén lin a convocatoria escrita por algúns para “deter todos os ataques” convidando o diálogo como “a única vía para resolver conflitos”. Pola contra, é difícil conseguir unha conversación cando se lle están botando as bombas encima da cabeza. Non vou dicir que non sabemos, hai anos que tanto kurdos como palestinos sofren todo tipo de abusos: negación da mobilidade, política contra refuxiados e presos, asasinato de nenos e vulneración de dereitos, incautación de terras, imposición de relixión, provocacións militares, profanación de lugares para os que son santos, explosión demográfica de Gaza, asasinato, tortura e bombardeo de masas, cando deben ser despedidos?

Husni A. Segundo Wahed, a física é unha lei: a maior presión, maior risco de explosión. Son oito décadas desde que os imperialistas ocuparon o territorio. Pois ben, o Estado sionista leva máis de 80 anos alimentando esa explosión, con esa política constante de masacre contra os palestinos. A explosión ocorrida foi coñecida pola maioría dos medios de comunicación como “a guerra entre Israel e Palestina”, así como por varios medios vascos de esquerda. Ao utilizar a palabra guerra, con todo, equipasen a opresores e oprimidos. Mikel Aramendi tratou de concretar mellor: é unha guerra asimétrica. Eu engadiría que todos os pobos exerceron o seu dereito á autodefensa. Creo que os movementos revolucionarios da esquerda temos que falar sen ambigüidades: non é unha guerra, senón unha lexítima autodefensa para responder á ocupación.

En Gaza e Kurdistán levantaron o puño, envolvido nunha luva de sebe, que loitará un día para poder levar a cabo o diálogo que negan os estados imperialistas. Superando as evidentes diferenzas, teñen reivindicacións como o retorno dos refuxiados, a liberdade dos presos, a posibilidade de regresar aos seus territorios e casas, o dereito a vivir libre, digno e en paz...

Do mesmo xeito que Kurdu hai tempo, os palestinos fixeron un exercicio de dignidade e chamaron ás forzas antiimperialistas do mundo. Como lles imos a responder?