Que é Emagin?

Actualmente é unha asociación feminista dedicada á investigación, a formación, a produción e a documentación. Nace con Bilgune Feminista. Nun principio, o obxectivo era recoller o traballo que realiza o movemento feminista. Porque non hai moitos costumes para documentar o traballo dos movementos populares, para despois contalo como cómpre. Hoxe en día, adoptou unha forma diferente. Traballamos moito no ámbito da formación, especialmente nos centros educativos, a través de talleres, pedagoxía feminista e coeducación. Traballamos tanto co alumnado como co profesorado. Nestes momentos estou a traballar. O campo da investigación tamén está moi forte. Hoxe en día iso é Emagin. Pero teremos que repensar o COVID-19 nestes tempos. Pois, ou polo menos quere ser o motor da creación dunha Euskal Herria feminista.

A que tipo de público dáslle formación?

Eu ás mulleres en xeral. A todas as mulleres de diferentes idades. Quizá non aos moi maiores, pero nos últimos meses, por exemplo, ofrecemos alfabetización dixital a moitas mulleres adultas. Na época da COVID-19 esta era a única posibilidade de relacionarse. Tiñan os soportes a man, pero non sabían como usalos… Por tanto, estivemos niso e tivo moito éxito.

E nos adolescentes, con que realidade atópasche?

Atopo realidades moi diferentes e diversas. Nun mesmo pobo, en dous centros educativos, a realidade pode ser moi diferente. Traballar a coeducación e a pedagoxía feminista adoita ser unha decisión do profesor, e viva!
Cando traballo cos alumnos vexo de todo. Pero sinto que as mozas son moi conscientes da realidade na que vivimos. Percíboos fortes e con ganas de cambiar a realidade. Aínda que a min non me gustan moito as redes sociais, eles atopan nelas referencias, recursos e ferramentas.

E os mozos?

Sinto que os mozos senten máis perdidos, que non saben onde colocarse nin como comportarse. Teñen que prescindir de moitos privilexios e non é fácil. Que non sentan agredidos co feminismo. E si sentíronse así, que pensen por que, que reflexionen. Cando se lles di que teñen actitudes machistas, que lles move? Deben realizar un traballo de rastrexo.

Como lle afectou a COVID-19 a Emagar?

Totalmente. Aínda que cremos que o feminismo e a igualdade son fundamentais e prioritarias, fannos crer que é así, sobre todo desde as institucións... non é así. Son as primeiras obras que se suspenden. A miúdo porque están orientados ao lecer. Eu chamo a isto branqueo azamboado.

Que pode achegar Emagine a esta época tan especial que estamos a vivir?

Reivindicar que o feminismo e a igualdade deben ser tratadas e traballadas da mesma maneira no confinamento. Temos que ofrecer ferramentas e recursos para a reflexión. Onde queda a paridade nestas situacións? Vixilancia? Empoderamiento? Temos que facer constar todo iso e darlle importancia a nivel político. Especialmente á vixilancia e a violencia.

Que formación impartirías?

Encantaríame traballar cos poderosos. Prodúcenme preguiza, pero é necesario. Nos espazos de poder deben incluírse outros pensamentos, vivencias e persoas. Se así fóra, a situación sería distinta. Doutra banda, quero traballar coas mulleres, aínda que sexa online, como no peche. A maioría dos talleres que temos nestes momentos están en execución. Moitas mulleres déronse conta de que estas actuacións son prioritarias. O peche tamén serviu para iso.

Que tal as sesións online?

Nós damos moita importancia ao sentimento mutuo, ao corpo, ao corpo. Con estas novas condicións é máis difícil. É un reto moi grande tratar así co noso modelo de traballo. Non é, nin moito menos, o mesmo. Tamén transmito de forma presencial. Pero doutra banda, a oferta online facilita a participación dalgunhas mulleres, como as que realizan tarefas de coidado. Se tes tarefas de coidado, podemos dicir “agora teño curso, é o meu tempo”. E, a miúdo, son as mulleres as que se atopan no domicilio, encargadas das tarefas de vixilancia.

Que retos tedes de face ao futuro?

Estamos a pensar en que podemos ofrecer ás mulleres. Remodelando. Como facer posible que se sigan negando estes espazos. Como ter tempo para iso. Nestes momentos estamos aí. Somos conscientes de que esta situación xerou emocións e sensacións moi diferentes, e nós sentimos malestar por parte das mulleres. Emocional e físico. A xente ten o desexo, a necesidade, de estar en grupo.No
mundo da dixitalización, empoderarse tamén é imprescindible. Moitas mulleres maiores viven soas. Tanto si gústalles o espazo coma se non, hai que empoderarlos para que non perdan contacto coa realidade. Seguiremos fomentando a crítica, creando debates, dando ferramentas para a reflexión… Lembrando aos e as votantes que estes temas son prioritarios.