Varios centenares deles son batallas de Noailles, así chamados por ser descubertos por primeira vez nesta cova do suroeste de Francia. As Guerras de Noailles atopadas no nivel IV da cova teñen como máximo 3 cm de longo e 2 cm de ancho, estaban moi estandarizadas e, grazas á punta afiada, utilizábanse para tarefas especializadas. Con todo, antes de investigar en profundidade estes pequenos instrumentos, os investigadores da UPV/EHU non sabían exactamente para que os utilizaban.

O grupo de investigación formado por Aitor Calvo, Unai Perales, Maite García-Rojas, Christian Normand e Alvaro Arrizabalaga realizou a análise tecnolóxica, tipométrico, morfotipológico e, en especial, funcional desta colección de gubil, que foi concibida polos investigadores como un programa experimental de análise funcional. Resultados Journal of Archaeological Science: Dérono a principios de verán na revista Reports.

Os investigadores chegaron á conclusión de que as guerras de Noailles utilizábanse para a perforación de materiais brandos como traxes de pel de animais, é dicir, para coser. E esta hipótese ten lugar en obxectos atopados noutros xacementos da mesma época de Europa. Nas tumbas dos xacementos de Sunghir (Rusia) e Candide e Ostuni (Italia) acháronse centos de exemplares decorativos, de orixe ibérica, envolvidos en gorros, abrigos ou calzas.

As primeiras agullas –segundo criterio morfolóxico, polo menos– foron creadas e utilizadas ao finalizar o período Gravetti, no período Solutrense (fai uns 15.000-21.000 anos). Eran de óso e, máis tarde, fai uns 7.500 anos, empezaron a facer pezas metálicas. Pero, segundo o investigador da UPV/EHU, mesmo antes das agullas, había ferramentas para coser.