A primeira Casa das Mulleres de Ipar Euskal Herria está en camiño. Preséntasnola?

EBA é un proxecto levado a cabo pola coordinación a favor da Igualdade Real. A asociación baséase na lei de igualdade de mulleres e homes de 2014 e montámola coa creación da Mancomunidade Única de Iparralde, para realizar un traballo de lobbying institucional. A EBA ten dous eixos de traballo, un para incidir no seo da comunidade a favor da igualdade e outro para a creación da Casa das Mulleres.

Aí tedes a execución do que o movemento feminista soñaba hai tempo.

Si, é unha vella aspiración, entre as feministas ás que viñamos referindo desde hai tempo. Unímonos á execución a un nacemento da VIE.

Como se adiantou o proxecto?

Levamos seis anos. Inspirámonos no modelo das Casas das Mulleres de Hego Euskal Herria, tamén miramos ás de Montreuil e Saint-Brieuc. É dicir, representamos a nosa Casa das Mulleres como un espazo feminista que funcionará como asociación. Será un espazo de acollida, apoio e apoio ás mulleres que sofren violencia, pero ademais, queremos que a Casa das Mulleres sexa un espazo de empoderamiento para as mulleres. Educación popular, iniciativas participativas, formacións, exposicións, conferencias… a oferta será variada. Puidemos coñecer diferentes Casas das Mulleres ao longo do labor: Tolosa, Zumaia, San Sebastián, Bordeus, Montreuil, Saint-Brieuce... Ademais, difundimos unha enquisa para identificar mellor as necesidades e aspiracións das mulleres de Ipar Euskal Herria. Recibimos 192 respostas e a conclusión é clara: a necesidade está aí e hai moita esperanza sobre a Casa das Mulleres.

Será en Urruña e ten intención de ser para toda Ipar Euskal Herria?

O de Urruña comeza o novo curso e orienta o seu ás necesidades das mulleres da zona. A Mancomunidade Única de Iparralde está dividida en dez zonas e ten como obxectivo que dez Casas das Mulleres ou polo menos un espazo permanente. De feito, non son os mesmos en Zuberoa, Baiona ou Urruña. Hai que dicir que non nos situamos á forza en Baiona, porque na nosa reflexión hai que actuar contra ese centralismo de sempre. Gustaríanos que este traballo de desenvolvemento e coordinación levase a cabo cunha persoa traballadora e cun animador que traballase a medio tempo. Pretende ser, sobre todo, un proxecto que avance cara á participación das e os militantes feministas.

Tedes garantida as fontes de diñeiro para o avance?

De momento temos palabras. Jean-René Etchegaray estivo na presentación de marzo e díxonos que nos apoiaría. Preguntámoslle unha cita e estamos á espera de resposta. Temos un orzamento redondeado, agora temos que facer peticións de subvención a nivel departamental, en Europa… Hai moito traballo á sombra.

Cantos militantes están a facer avanzar este proxecto?

Axentes e colectivos feministas levan tempo levando a cabo este traballo de sombra. Hoxe en día somos un quince colaboradores na base e hai moita xente disposta a axudar na zona. Na enquisa difundida, máis da metade dos enquisados respondeu que ten ganas de axudar. Temos elaborado un protocolo para que os recentemente chegados sentan o máis cómodos posible no proxecto. Entrar nun traballo iniciado hai tempo non é necesariamente sinxelo, e un dos retos que temos entre mans é pór a iniciativa a disposición de todos e todas. Tamén creamos unha carta para os socios e participantes, co obxectivo de garantir que nos unimos nos valores. Puxéronse en marcha varios grupos de traballo: coordinación xeral, comunicación, programación, participacións, fontes de financiamento…

Acolleron con bos ollos o proxecto as testemuñas electas?

En canto a Urruña, tivemos unha gran acollida e participación. Moverémonos a outros territorios, reunirémonos coas Casas do Pobo, e verase… Hai que dicir que estamos nun momento histórico de vivir un movemento feminista reivindicativo e forte, sempre á vez, coa fronte conservadora que iso supón, porque todo movemento de emancipación lévao a iso. Esa rápida fronte feminista axúdanos. As necesidades en materia de dereitos das mulleres e de igualdade están aí, e non poden dicirnos o contrario. A mente das mulleres tamén é real e seria, e non se poderán situar en contra dela. Será unha ferramenta para a transformación, un proxecto que vén transformar os axentes do territorio e o propio territorio.

Unha última palabra?

Trátase de dar a coñecer este proxecto, xa que incide no desenvolvemento do mesmo. Evidentemente, necesitamos axudantes, todas as mulleres son benvidas. E, repito, a Casa das Mulleres quere ser un espazo de transformación e empoderamiento. A medida que avanzamos, a nosa conciencia e a nosa ambición aumentaron, entre outras cousas, porque pasamos de querer unha Casa das Mulleres a querer as Casas das Mulleres. Ademais de ser un espazo, será unha ferramenta. Esta habitación persoal que reivindicaba Virginia Woolf será a Casa das Mulleres: Haberá espazos para todas as mulleres de Ipar Euskal Herria.