Si Merci Patron! (si Bernard Arnault fose Florentino Pérez e Vincent Bolloré Juan Luís Cebrian) os vascos gañásemos o Goya nos nosos faladoiros e redes sociais, porque non hai unha consulta popular que nos desespañole.

Si, realizou un show antolóxico cando Ruffin, director do xornal Fakir, entregoulle o premio César, segundo pódese ver no vídeo inferior. Non preguntes que é Merci Patron!, En ARGIA explicámolo moito. Pero aquí van os comentarios de Ruffin sobre a concesión do premio (debaixo atópase a tradución completa):

Presentadora: “O premio César na categoría documental é… Merci Patron! Realizado por François Ruffin.

Voz en off: “Merci Patron! Na película, François Ruffin parte do caso dunha familia que se quedou sen traballo, porque está asfixiado de débedas por levar a Polonia a fábrica de teas que lles daba traballo. O obxectivo é emocionar a Bernard Arnaud, o xefe da fábrica. Entre os documentais presentados aos premios, este é o que máis espectadores conseguiu, xa que nun ano viron nas salas a 500.000 persoas”.

François Ruffin (leva na camiseta a Vincent Bollore, líder de Canle+ cos dereitos de televisión dos premios César): “A miña película falaba dunha fábrica que levaron a Polonia, deixando atrás a miseria e o malestar de Cristo. E mentres nós conversamos aquí, a fábrica de Whirpool en Amiens, que produce secadores de traxes, está a sufrir o mesmo, porque a levan a Polonia. Hai quince anos xa estaba en Amiens, levaron lavadoras de roupa a Eslovaquia, leváronllo a Continental a Romanía, a Goodyear Polonia… Hai trinta anos que pasa en mobles, téxtil, química, metalurgia e todo. Por que igual despois de trinta anos? Porque colle obreiros, que non lle importan a ninguén.

Si fosen actores, postos en concorrencia con actores romaneses, o problema exporíase de forma inmediata. Si fosen xornalistas… Cando se tocan os impostos dos xornalistas, hai debates, artigos de opinión nos xornais. Pero imaxinemos que pase aos deputados, que din que os deputados non son suficientemente competitivos. Cada deputado francés costa 7.610 euros ao mes, pero un deputado polaco costa 2.000 euros ao mes. Pero imaxínache que un deputado de Bangladesh custa 164 euros ao mes. Pensade que un día se di: mañá temos que deslocalizar o Parlamento a Varsovia. Os debates no Parlamento serían inmediatos e xurdiría unha proposición de lei. Hai corenta anos que iso é o que lles pasa aos obreiros e ninguén fixo unha proposta de lei. Porque neste país debe de haber xente sen dentes, pero sobre todo hai xefes sen sentido. Por tanto, o señor François Hollande ten agora a oportunidade de demostrar, cando se lle esgote o mandato, que o seu rival é financeiro, que pode ordenar, que pode prohibir os produtos Whirlpool no campo francés. Que saia da súa debilidade e mova o traseiro”.