Todo é que a campaña ETA non pretendía acabar coa disidencia, como dicían algúns. Outro obxectivo era atacar a concienciación do propio Pobo Traballador Vasco, que era, e segue sendo o elemento de maior risco e importancia para os estados español e francés e para a burguesía vasco-española, é dicir, concienciar a Euskal Herria como suxeito e motor de liberación nacional e social.

Por tanto, unha vez finalizada a ETA, hai que dirixirse contra outra, aínda que non exista. Para iso, deben abandonar toda forma de disidencia ao sistema, todo o que cheira a desobediencia e a confusión, así como posicións a favor da revolución, a clase, a solidariedade, o futuro libre e socialista. Desta maneira, preparan a opinión pública para iso. Así mesmo, buscan e identifican a suxeitos, dinámicas e colectivos para que sexan criminalizados. Primeiro asustan aos de ao redor e aos de lonxe, despois fanse detencións e, a continuación, procédese á persecución democrática contra a violencia e o terror que existen só na cabeza dos demócratas bienintencionados e nas comisarías financiadas con fondos propios. O sistema actúa con tanta crueza. Mentres destrúen as casas dos activistas na Palestina ocupada, nas comisarías financiadas con diñeiro golpéannos, ou máis.

Neste sentido, como sucedeu en numerosas ocasións nos últimos tempos, foi un fin de semana frutífero para o sistema, para os amantes da orde, para os dereitistas de sempre, para os politicamente rectos, para os que ocultan os verdadeiros problemas da xente da rúa, para os que manipulan os datos do paro, a pobreza e os índices de crises, que impiden buscar solucións á situación actual.

Seguindo coa procura dos culpables, hoxe tivemos a oportunidade de escoitar as declaracións de Jesús Egiguren, xa que o militante do PSOE falou do Movemento “ATA” pola Amnistía e contra a Represión, que di: “temo que non sexa un grupo pequeno, pero creo que Sortu fará todo o posible por reducilo á mínima expresión”. Segundo a democracia dos ocupantes españois e franceses, é antidemocrático, manipulador e ilegal. Pola contra, a lei dos vascos que queren ser libres usaría palabras moito máis duras.

Sortu vai facer todo o posible! Sortu ou Arnaldo Otegi fixérono, coma se fose un chicle extensible, que se estendeu moi lonxe. Non son un inventor, iso é o que dixo Arnaldo Otegi: “ATA é unha escisión da Esquerda Abertzale que se nega a abandonar a loita armada (Movemento Prol Amnistía e Contra a Represión)”Esta criminalización implica a posibilidade de detencións e de sufrir cárceres, e sabemos algo diso en Euskal Herria. Tamén sabemos que se trata dunha peaxe política aos poderes para defender fielmente as posicións da propia Sortu e, precisamente, unha peaxe política que hoxe en día e no mesmo País Vasco esixe un “zipayismo” político. Así mesmo, a quen fai tal cousa dáselle o nome de denunciante, non por ser verdadeiro ou falso, senón porque é consciente de que vai servir para criminalizar.

Como seguimento, o día de hoxe tróuxonos máis cousas, sobre todo tendo en conta que estamos a piques de desaparecer quen non compartimos totalmente a liña da Esquerda Abertzale Oficial. Por certo, José Antonio Zarzalejos denunciou a “ATA” e a Sendoa Xurado, militante do Movemento Prol Amnistía e Contra a Represión, e púxoos no punto de mira de todas as forzas represivas. O Movemento Prol Amnistía cualificouno de verdadeiro IRA e representouno nunha diana perfecta a sendoa Xurado.

Non é de estrañar que este político e xornalista policial de dereitas mostre a súa desagrado cara a un movemento popular, transparente e asembleario, modelo de dedicación e que non ten nada que recompensar. Non é de estrañar, pois, que se trate da antítese do politicamente correcto, que está en palabras dos poderes reais. Sendoa Xurado, pola súa banda, non é máis que un militante cunha traxectoria exemplar, poida que Sendoa non comparta a opinión de Xurado, pero todo o que estea en contacto con el e estea en contacto con el non lle porá ningunha diana, a non ser que sexa unha persoa avara sen ética pola coherencia mostrada por Sendoa e polo seu traballo diario en prol da amnistía, en todo sentido, aínda que en contra da represión. Por tanto, á vista das accións, que cada un faga a definición de Zarzalejos.

Para finalizar, nunha entrevista publicada o 26 de marzo no diario DEIA, a Conselleira de Interior do Goberno Vasco, Estefanía Beltrán de Heredia Arroniz, sinala, entre outras cousas, o seguinte:

– “Algúns membros de ÁTAA reivindicaron publicamente o uso da violencia de forma especial” “a sociedade vasca ha renunciado á violencia, polo que debe tentar illar a este tipo de elementos violentos”.

– Preocúpache ATA?“entendemos por responsabilidade cotiá calquera cousa que perturbe a seguridade da cidadanía vasca”.

Beltrán de Heredia, responsable da orde no partido EAJ-PNV, afirmou que os membros de ÁTAA “” enxalzan a violencia. Segundo a Audiencia Nacional española, é un eloxio pronunciar unha opinión, e o conselleiro está a obedecerlle perfectamente. Á fin e ao cabo, é por iso polo que é conselleiro de Interior do Goberno vasco e do Goberno español. Beltrán de Heredia, do mesmo xeito que outros alicerces do sistema, busca criminalizar ao Movemento Prol Amnistía e Contra a Represión, a todo o que lle rodea e a todos os que están fóra da Esquerda Abertzale Oficial. A señora sabe que hai moitas.

Coma se fose pouco, fai chegar á sociedade vasca estes elementos violentos. É dicir, os membros do movemento que coñece como “ATA” ou que considera como ATA son violentos porque así o di o xefe de seguridade en cada momento. Ben. Por tanto, deben ser illados pola sociedade. E logo mencionamos aos sionistas! Que predica esta muller? Ordenemos os de “ATA”.Fode! Quen lle abre un ateigado por estender o odio?

Ademais, como se encarga da seguridade cidadá, está preocupado polo Movemento Prol Amnistía e Contra a Represión. Que ridículo! De feito, o que realmente lle preocupa é a actividade do movemento, a súa liña de intervención e o seu funcionamento, así como a súa falta de control e influencia sobre o movemento. Pola contra, o que reivindica, iso si, preocúpalle a el e a moitas outras persoas.

Por último, vou deixar de lado, na citada entrevista, a miña opinión sobre todos os suxeitos reprimidos e criminalizados polo conselleiro. Só direi que me escandalizan as palabras do artigo, como os chamamentos ao diaño, ao apartheid e ao odio provocado polo alumnado e militantes que expresan o seu propio pensamento. Quero transmitir a miña solidariedade a todos.

Como é sabido, Euskal Herria non é un pobo libre, pero como nós estamos decididos a ser libres, como moitos, ímolo a facer, custe cústeo que custe.

Jon Iurrebaso Atutxa, ex preso político de ETA