Cada día teño máis claro que as Nacións Unidas están pensadas para convencer aos cidadáns de que existen mecanismos eficaces para evitar as hostilidades no mundo, pero a realidade é distinta porque permiten intensificar as hostilidades co seu modo de funcionamento.

Esta forma de pensar non é froito da miña imaxinación, ten unha base sólida, xa que a partir do século XIX as guerras financiábanse con capitais privados, polo que desde entón eran grandes negocios.

Si fixámonos nos últimos enfrontamentos, o Sahara, Ucraína ou Palestina, dámosnos/dámonos conta de que as Nacións Unidas non son capaces de defender con firmeza o dereito internacional. Así as cousas, a técnica de desencadenamiento da guerra é a seguinte, co beneplácito dos grandes medios de comunicación, que deixan destruír as relacións das partes enfrontadas, ata que o grupo de persoas que máis sofren explota. Isto supón un ataque en contra, como ocorreu en Gaza-Palestina, xa que o número de mozos palestinos falecidos en sangue frío polo exército israelí no último ano superaba os 200. Neste punto, quero precisar que todo o mencionado até agora é independente de si Israel coñecía ou non o ataque da organización Hamas, ou foi unha escusa perfecta para facer unha limpeza étnica na franxa de Gaza ou cubrir algún tema importante.

Por tanto, as preguntas poden ser moi diversas: merecemos as Nacións Unidas de bo funcionamento? E, por tanto, se isto é así, por que funcionan mal as Nacións Unidas? Para empezar, temos que dicir que nesta organización só cinco países teñen dereito a veto no consello de seguridade: Reino Unido, China, Rusia, EEUU e Francia. Por tanto, está claro que as Nacións Unidas teñen unha estrutura antidemocrática. Ademais, este cinco países son os maiores fabricantes de armas do mundo. Ao final é moi triste dicir, pero estes países utilizan Nacións Unidas para consolidar os seus negocios armamentísticos, e ao final pon os seus intereses sobre os intereses das persoas. Creo que a única maneira de acabar con esta aloucada roda é darse conta, e para iso é imprescindible que o pobo teña as súas propias fontes de información.

Patxi Aznar Bellido