Willis Drummonden agur besta

Non: Intxaurrondoko kultur etxean, Donostian

Noiz: Urtarrilaren 5ean

Gonbidatuak: Zetkin, Elvis Caino DJ, Indezen DJ eta Zumitrenko DJ.

------------------------------------------------

... esango dugu noizbait. Joan ikustera, baina jada ez. Pausa luze baten aurreko despedida besta egin zuten Donostian, urtarrilaren 5ean, bostehun lagunez beteriko Intxaurrondoko kultur etxean. Ez da dudarik Willis Drummondek eskaintzen duen maila eta energia inork gutxik emateko ahalmena duela, eta hori bistan geratu da agurreko kontzertuan, paretetatik igotzen jarri baikintuzten publikoan ginen zortedunok. Zortea edo, bizkor ibiltzearen saria; bi hilabete lehenago agortuak ziren sarrera guztiak, artean esan gabe zela azken kontzertua izango zutela.

Ez ziren Durangoko Azokan egon, eta horren ostean eman zuten oholtzak utziko zituztenaren berri. Urteotan jarduteko izan duten moduaren adierazle, nabarmenkerietan erori gabe. Azken kontzertu honen egunean, Berria egunkariko Leire Casamajou kazetariari, bestarako izango zuten plana iragartzen zion moduan, gogoetarako adierazpen batzuk ere egin zizkion Jurgi Ekizak. Gaurko egunean gehien handitzen diren taldeek marketina eta enpresagintza menperatzen dutela zioen, eta zaila duela handitzea "enpresa espiritu" hori ez duenak. Mugatuak ikusten zituzten beren buruak. Baina muga horien barnean bat egiten du jende askok. Intxaurrondon, kasu. Gaitasun analogikoak gailentzen dira Willis Drummonden kontzertuan: indarra, publikoarekiko duten gertutasuna, energia, poza transmititzeko abilezia, plazera... Gauza sinple bezain autentikoak distortsioen munduan. Areto-sarreran, ez beti, merch-a: bi kamiseta sinple baino ez, zuria eta beltza, orain likidazioan gainera. Haien lekuan aspaldi hasiko ziren batzuk umeen body-ak, tazak, jertseak eta abarrak egiten, eta musikaren irudia bideo bihurtzen. Edo azken kontzertua dela esan, foku guztiak hamaika hilabetez bereganatu, sold out-ak saldoka egin. Willisen formetan kabitzen ez diren erabakiak, alegia.

Dena idaztekoa omen da... Bada, Willisek idatzi du zeozer euskal musikan. Hemeretzi urteko ibilian bederatzi disko kaleratu dituzte baionarrek. Bi urteko epean lehen biak, eta, gailurra jotzeko, A ala B kateatu zuten urtebetera, disko demasa. Aurretik ere eginak zituzten kantu tumatxak, Intxaurrondoko publikoaren estimukoak, Noiz da gero? edota zenbait kuadrillaren ereserki Ur gainean. Gero, Anai kanturako Karlos Osinaga Txap gonbidatzeak eragiten duen emozioa... Jendea jauzika jartzeko ez da motibo gehiagorik behar. “Eman dena, azken kantuak dira, gero ez damutu”, esan zuen Xan baxujoleak. Egin zion kasu jendeak. Mugikorrak, gaurko egunerako, apenas ikusi ziren aretoan.

“Aberatsa izan nahi nuen / baina ez naiz izango”, zioten bigarren diskoa zabaltzeko kantuan. Aberastasuna dirutan neurtuko bagenu, arrazoi. Bilatu, baina, bestelako formetan. Eta egin topa bizitzaren alde, Intxaurrondon egin genuen bezala, Willisen aurrezkien kontura, txupito bana hartuta.