… eta ibili munduan. Oporrak niretzako pantaila gabeko tartea izan ohi dira, baita esperientzia berriak gozatzeko tartea ere. Esperientzia berrien bila, atzerrira bidaian joan naiz aurten eta nire pantaila gabeko oporren ideia alde batera utzi behar izan dut. Arrazoia, digitalizazioak dakarren erosotasuna eta atzerrira bidaia konplexu bat, non hornitzaile askorekin harremanetan jarri behar nuen. Motxila txiki batekin bidaiatuz, mugikorra izan da nire tresna bakarra, eta denetarako erabili dut: itzulpenak egiteko, atzerriko diruaren balioa jakiteko, gastuak kontrolatzeko, autoa eta logela alokatzeko, hegaldiak hartzeko, sarrerak erosteko… Hornitzaile eta bezero arteko harreman guztiak digitalizatuta egon daitezkeela ulertu dut munduko leku baztertuenean ere; turismoan oinarrituriko enpresa txikienak ere izan dezake bere negozio ereduaren zati handia digitalizazioari esker garatuta.

Hori dena oso ondo dago, eta transakzio ekonomikoei begira bizitza errazten digu, baina ohartzen naiz joan naizen zenbait lekutan harreman gutxi izan dudala hango pertsonekin, eta uste dut leku baten izaera eta kultura hautemateko bertakoa kontsumitzea ez dela nahikoa, bertan bizi direnekin harremanetan jartzea dela bide onena. Turismoaren izaera da pertsonen kontsumo ahalmena leku batetik bestera mugitzea, esperientziaren ideiari lotuta. Zoritxarrez esperientzia hori modu masiboan bilatzen dugu gizakiok, eta digitalizazioak aukera hori baliatzen du modu erosoago eta eraginkorragoan. Horrela, oporraldia, esperientziak izatea baino, kontsumoaldi bilakatzen da askotan. Hemen ere oreka bilatu beharko dugu, batzuetan bidaiari izango gara eta bestetan turista, sarri jokatzen dugun rolaz kontziente izan gabe.