Erritmoa. Baxua ari da ohikoa baino indartsuago. Bonboa non, apala hor. Erritmoa. Anbienteak gehitu dizkio sintetizagailuak. Dantzatu al dezake gogoak? Erritmoa. Isilik aretoa, aulkietan itsatsita. Zutitzea hain arriskutsua ote? Kontrola bermatu behar da, estetikagatik gutxienez. Erritmoa. Ezagutzen al duzu kanta? Ez, eta beti ez da behar. Eta sample hori? Disko zahar batean topatutako poeta afroamerikarra. Erritmoa, eta baxua ohikoa baino indartsuago.

Reykjavik606 ez dira Islandiakoak Donostiakoak baizik, eta urteak daramatzate elektronikaren eszenan erreferentzia lantzen. Kino Internacionalek eta Borja Piñeirok osatutako bikoteak luxuzko gonbidatuak izan zituen azken lanaren grabaketan: Endless Summer in Peckham (Forbidden Colours, 2019). Baterian Carlos Sagi (Kalakan edo KHAMI gisako proiektuetan aritua) eta baxuan Xabier Barrenetxea. Kolaboratzaileen artean, Ishmael Ensemble saxoan eta Tenderlonius-ek rework batekin. Pena, hauek ez zirela zuzenekora agertu.

Gil Scott-Heronen the revolution will not be televised kanta sampleatuz ireki dute aretoa, eta gertatuko zen guztia iragarrita geratu da hasiera-hasieratik. NU-jazz edo UK-jazz deituriko estiloaren ildotik dabiltza, azken lanetik aurrera. Sekula entzun ez duenarentzat, jazzaren hizkuntza jazzaren “ohiko” eremutik kanpo, elektronika, reggaea, duba, afrobeata, downtempoa eta abar eta abar. Ez dira pop-rockeko akorde progresioak erabiliko, baina ez dira jazzeko ohiko egiturak errepikatuko (solo txandakatuak eta abar).

Beren-beregi jazz ukitua eskainiko diote kontzertuari Sagik eta Barrenetxeak. Erritmoa ardatz hartuta inprobisatuz. Nola da posible horren suabe eta horren indartsu aritzea? Bidaia hipnotikoan laguntzen dute Kino Internacional eta Piñeiroren sintetizagailuek. Begizta natural igaro da sampleak, soloak eta mozketak eskainiz, eta gure buruan batez ere Kamaal Williams-en oihartzuna: “Jazza kalean ikasi dugu guk”.

Reykjavik606 bikotea bakarrik geratu den unean aldatu egin da sortutako aura zoragarria. Bolumena apaldu eta nota disonante batzuek beste eremu batera eraman dute saioa. Edonola ere azken kantarako itzuli da Sagi-Barrenetxea urrezko bikotea eta kontzertuari amaiera itzela eman diote. Delorean zarauztarren hasierako kantetara igaro naiz, bonboek abiadura igotzearekin batera. Eta Euskal Herriko beste talde instrumental batzuk entzuteko gogoz, Rukula eta Sofa etorri zaizkit. Eta modan ez dagoena dantzatzearen plazera sentitu dut berriz ere. Beno, sentituko nuke ez banego maskararekin aulkira horren itsatsita.