Emozioz ikusi dut nerabeak eskolara joaten gona jantzita, Mikel izeneko gaztetxoari elkartasuna agertzeko. Eurengandik irten zen ekintza xumea eta ikusgarria. Gonaren aldarria baino gehiago, edozer janzteko askatasuna aireratu nahi zuten, bernak airean lagata.

Andrazkoek prakak jartzeko eskubidearen alde egin zuten borroka etorri zitzaidan niri burura. Prakak askatasuna zirelako, ezinbesteko gonaren esklabotzatik libre. Borroka hori latza izan zen, ausartzen zirenei marimutil edota maribandera deitzen zietelako: nahikoa emakume ez zirela, edo prostituta. Betikoa.

Ondotxo zekiten zentsoreek prakek marderaren oztopoak kentzen zituztela libreago mugitzeko, noranahi iristeko.
Inguruan baditut andreak ia amama izanda erantzi dutena gona lehenengoz, errehabilitaziora joateko txandala jantzi dutelako, adibidez. Edo alabek negu gorrirako erosi prakak, apropos, galtzak ―pantiak, barkatu polisemia― gehi gona binomioaren desabantailak erakusteko. Ezagutzen ditut emakumeak, oraindik, pijamaren prakak baino jantzi ez dituztenak.