Zientzialarien ustez klima aldaketa hondamendirainokoa gerta ez dadin atmosferako karbonoa milioiko 350 zati izatera mugatu behar da. AEBei dagokionez, horrek ekarriko luke karbono isuriak %80 murriztea 2050rako. Eta nola erdietsi gaurko karbonoaren %20 baizik ez isurtzea antzinako baserrietako bizimodura itzuli gabe?
Horri erantzuteko sortu ziren karbonoa isurtzeko baimenak eta hauen salerosketa. Teorian estatuek urtetik urtera kutsadura kopuru txikiagoak baimendu behar dituzte. Energia kontsumoan eraginkorra izatea lortu duenak bere baimenak saldu ahal izango dizkio kutsatzen jarraitu beharra daukanari, eta honek ordainetan pagatu beharreko diruak balio beharko luke enpresa energiatan efizienteagoak sendotzeko.
Ideia horren bertsio bat Europan martxan jarrita dago dagoenekoz, baina asko dira frakasoa baizik eman ez dutela diotenak. Tartean, Cap and Trade sistema beste testuinguru batean duela 50 urte asmatu zuten John Dales eta Thomas Crocker zientzialariak.
Deabrua detaileetan ezkutatzen omen da, hizki ttipien artean. Sistema honen lehen deabrua Freee permits deitzen da, dohaineko baimenak. Askok deitzen diete Cap and Giveaway, oparizko kuota. Europan, gaurko sistemak horiek dauzkala medio, urteotan behera egiteko partez karbono isuriek gora egin dute... eta korporazio handiek sakelak bete dituzte. Leonarden ustez, oso bestela enplegatu behar ziren herritarren dirutza horiek: energia iturri berdeetan oinarritutako ekonomia garatzen, herritarrei laguntzen erregaien prezio altuagoak pagatzen trantsiziozko urteotan eta klimaren aldaketagatik herrialde txiroek jasaten dituzten ondorioak goxatzen.
Bigarren deabrua konpentsazio deitua da. Enpresa batek karbono isuria gutxitzen badu, “soberan” duen baimena saldu diezaioke gehiago kutsatu nahi edo behar duen beste bati. Arazoa da eguneroko martxan oso zaila dela salerosketa hori kontrolatzea. Hori bai, salerosketa horretan egiazko dirua mugitzen da, asko gainera, baina ez da hain garbi zenbat karbono mugitzen den. Bestalde, zer da konpentsazio edo ordaina eta zer ez?
Hona adibide bat, Indonesian gertatua eta ingurumenaren aldeko militanteen artean zalaparta handia eragin zuena. Sinar Mas korporazioak Indonesiako oihan berezkoak eraitsi zituen, sekulako kalte ekologiko eta kulturazkoak eraginez. Handik lasterrera, suntsitutako zelai zabalotan oliotarako palmondoak landatu zituen. Zertan zetzan negozioa? Beste enpresa batekin kutsadura eskubideen trukean irabazitakoa.
Ez al da egiazko soluziorik? Climate Justicek honakoak aipatzen ditu: erregai fosilak lurpean uztea, herritarrek kontrola dezatela gehiegizko produkzioa, elikaduraren ekoizpena berriro lekuan finkatzea, gehiegizko kontsumoa murriztea herrialde aberatsetan, herrialde txiroekiko zor ekologiko eta klimazkoa aitortzea... Baina honetan sartzen da hirugarren deabrua, Annie Leonardentzat: jendearen oharkabetzea da. Despistea. “Cap and Trade bezalakoekin herritarrek uste dute dena ondo pasako dela eta haiek aski dutela kotxearen erabiltzea mugatzea edo bonbillak aldatzea eta gainerakoa agintariek konponduko dutela. (...) Isurien salerosketaren helburu nagusia da jarrai dezala business as usual delakoak, betiko moduko negozioak”.
Lerrook gidoitzat hartu eta The Story of Cap & Trade bideoa ikusten duenari ez zaio damutuko.
Informazio gehiago:Ekosistema askok itzulera gabeko puntuak dituzte, hau da, estresa maila berezi bat pairatuz gero –izan klima aldaketa, kutsadura edo kalte fisiko zuzenarengatik– desagertzen ahal dira, eta ekosistemak haien artean konektatuak izanez gero hurrenez hurren elkar... [+]
Azken lau hamarkadetan itsasoaren gainazalaren tenperatura-igoerak makroalgen komunitateetan izan duen eragina aztertu du EHUko ikerketa-talde batek. Bizkaiko kostaldeko eremu batean sakonera-puntu desberdinak ikertu dituzte eta ikusi dute egituratzaileak diren afinitate hotzeko... [+]
2023an, karbono dioxido isuriek %5,3 egin dute behera Espainiako Estatuan. Gehien isurtzen duten hamar enpresen artean, bakarrak egin du gora, Iberia hegazkin konpainiak, %10,7ko igoerarekin. Kutsatzaileen zerrendan aurrena Repsol dago.
Suitza zigortu du Estrasburgok, estatu horrek bideraturiko klima politikak adindunen eta oro har herritarren osasun eskubidea zangopilatzen duelakoan. Ebazpena txalotu dute talde eta norbanako ekologistek eta diotenaz, ondorioak izanen ditu gainontzeko estatuengan ere, besteak... [+]
Eta arkitektoen burbuilean, krisi klimatikoaren gaineko kezka igartzen al da? Galdetu dit agroekologoak.
Eraikuntzaren sektorea CO2 emisioen portzentaje altuaren eragilea izanik, galderak zentzua badu. Naomi Klein-ek Honek dena aldatzen du liburuan kontatzen du nola hegazkin... [+]