Emeki baina nahi bidetik aurrera. Hogeita hamabost urte badira Seaska ezagutzen dugula. Garai hartakoak gogoan, eginiko bidea ez da denen gustukoa izan, beti izan dira inguruan, bidegurutzetan beste nonbaitetik joan eta Seaska eraman nahi izan dutenak. Nondik eta norantz. Horretan ez da dudarik, Seaskako bidegileek asmatu izan dute, emaitzak lekuko. Jada, haurra ikastoletan ematen duten gurasoek ez dute erabakia argumentatu beharrik beren inguruetan. Eskola dugu eta publikoa izateko bidean da. Gure garaiko guraso asko ezagutzen ditugu, haurrak ikastoletan frantsesa ikasiko ez zutela-eta, albora nahi gintuztelako albotik begiratzen ziguten mesfidati, egun, arratsaldetan biloben bila joaten direnak, beren ttikien euskararekin loriatuak harro. Frantsesa ere egiten dute. Oker zenbiltzan. Zuzen begiratzen diogu elkar, gure adinean bestela ere garondo zahartrosisak maiz jotzen digu. Eta min ematen du. Gure ibilian, aurten Herri Urratsek, herri bankuak, Philippe Carriere Frantziako Hezkuntzako gizona bisitan hartu du estrainakoz. Jauzi bat. Nik dakidala ez du sarreran tiketarik erosi, janda eta bidekoa edanda agurtuko zuten Seaskakoek euri zaparrada aitzin, pobreziatik pasatakoak ez garela inoiz miserable izan erakutsiz.